Rozdział C

        Czekałam na ciąg dalszy, który nie nadszedł. Pit przyglądał mi się jakby sprawdzał czy wiem o czym mówi.

-Powiesz w końcu?- spytałam.

-Hania jest opiekunką. Póki nie zrobią sobie z Fabianem własnych dzieci może dla nas pracować- zaśmiał się.

-Żartujesz? Brat nic mi nie powiedział. Już ja mu wygarnę.

Mąż zaśmiał się tylko i mnie przytulił. Zajrzałam do bliźniaków, a potem poszłam się wykąpać. Następnego dnia po treningu Pit przyprowadził do nas Drzyzgę. Rozgrywający chciał mnie przytulić, ale się odsunęłam. Miał zdziwioną minę.

-Zataiłeś coś przede mną- założyłam ręce na piersi.

Zbladł. Widziałam jak zastanawia się i szuka w głowie informacji o co może chodzić. Dość zabawnie to wyglądało.

-Czemu mi nie powiedziałeś, że Hania jest nianią?- spytałam i uśmiechnęłam się.

-Boże Inia nie strasz- też się uśmiechnął- Zapomniałem. Nie sądziłem, że to ważne. A czemu?

-Bo chcę wrócić do gry, a ona może mi w tym pomóc i mieć stałą pracę.

-Aaa- zrozumiał w końcu- naprawdę chcesz wrócić do drużyny?- spytał, a gdy kiwnęłam głową przytulił mnie- To świetnie. Na wspólnych treningach będziemy razem ćwiczyć.

-Nie łudź się- koło nas pojawił się Pit.

-No weź. Nie odstąpisz mi czasem Ingi?- zrobił słodkie oczka.

-Nie mnie pytaj tylko trenera. Ćwiczymy pozycjami, a skoro Inia jest atakującą to do pary przypada jej Jochen lub Dawid. Nawet po naszym ślubie trener się nie zgodził, żebyśmy razem ćwiczyli- dodał.

-Oj tam. Ubłagam go.

-No to powodzenia- mąż poklepał Drzyzgę po plecach i poszedł do dzieci.

Usiadłam z bratem w salonie. Rozmawialiśmy i śmialiśmy się. Podawał ciągle nowe pomysły na przekonanie trenera do wspólnych ćwiczeń. Niektóre były absurdalne. Gdy wyśmiałam kolejną propozycję założył ręce na piersi.

-Jak jesteś taka mądra to sama coś wymyśl.

-O nie Fabianku. Ty chcesz ze mną ćwiczyć, ty kombinujesz- uśmiechnęłam się.

-No weź.

Wtedy zadzwonił dzwonek. Wstałam, żeby otworzyć. Wiedziałam, że to Hania, bo zadzwoniłam do niej rano i poprosiłam, żeby przyszła.

-Cześć- przytuliłam ją.

-Cześć. Chciałam ze mną porozmawiać.

-Tak. Wchodź.

Zdziwiła się na widok Fabiana. Zajęła miejsce obok niego.

-Napijesz się czegoś?- spytałam.

-Wody.

Przyniosłam napój i zajęłam swoje miejsce. Nie wiedziałam od czego mam zacząć. Wzięłam głęboki oddech.

-Słuchaj, bo Piotrek powiedział mi, że jesteś opiekunką.

-Tak- potwierdziła.

-A obecnie opiekujesz się jakimiś dziećmi?- dopytywałam.

-No teraz nie- spuściła głowę.

-To o ile się zgodzisz już masz się kim zajmować.

-Co?- podniosła głowę zdziwiona.

-Posłuchaj. Bardzo chcę wrócić na boisko, ale nie mogę zostawić dzieci samych na przykład podczas wspólnych treningów- tłumaczyłam.

-Na prawdę?- ucieszyła się.

-No pewnie- uśmiechnęłam się

-Dziękuję- przytuliła mnie mocno.

-Czyli się zgadzasz?

-No jasne.

Porozmawialiśmy jeszcze chwilę, a potem Fabian z Hanią musieli już iść. Pożegnałam się i zaglądnęłam do Pita.

-I jak?- spytał.

-Super. Od jutra zaczyna.

-Od jutra?- zmarszczył brwi.

-Jeszcze dziś dzwonię do trenera zapytać się czy mogę wrócić do treningów już jutro- zaczęłam tłumaczyć.

-Aaa jasne.

Pocałował mnie, a ja poszłam wykonać telefon. Oczywiście nie było żadnego problemu. Zadowolona spakowałam torbę. Uśmiechnęłam się na myśl, że będę mogła w końcu znów stanąć na boisku. Następnego dnia Hania przyszła o umówionej porze. Wpuściłam ją. Pożegnałyśmy się i wyszliśmy z Piotrkiem. Po 15 minutach byliśmy na hali. Udałam się do szatni. Dziewczyny rzuciły się na mnie.

-W końcu wracasz- uśmiechnęła się Kaśka.

-No nie mogłam się już doczekać.

-A jak dzieci?- spytała Agnieszka.

-Bardzo dobrze.

Przebrałyśmy się i wyszłyśmy na salę. Zobaczyłam Fabiana, który tłumaczył coś trenerowi, a ten tylko kiwał głową. W końcu rozgrywający uśmiechnięty wrócił na boisko. Rozciągnęliśmy się i przeprowadziliśmy rozgrzewkę. Wtedy na środek wyszedł trener.

-Chciałbym bardzo serdecznie powitać Ingę- pokazał na mnie- Która wraca po urodzeniu dzieci. Cieszymy się, że w końcu znów jesteś z nami.

Uśmiechnęłam się i podziękowałam.

-Dobrze. To teraz dobiorę was w pary. Piotrek z Agnieszką, Jochen z Kasią, Ania z Alkiem i Inga z Fabianem na drugą stronę- wyliczał.

-Co?- powiedział zszokowany Pit- Dlaczego on z Inią?

-Bo mnie o to prosił.

-To nie fair. Gdy po ślubie ja prosiłem to trener się nie zgodził.

-Nie byłeś przekonujący. A teraz nie marudź i ćwicz.

Widziałam jak mąż strzela focha, ale posłusznie wziął piłkę i zaczął odbijać. Drzyzga stał już obok mnie.

-Udało mi się- powiedział uśmiechnięty.

-Ale jak?- spytałam.

-Wytłumaczyłem, że jesteśmy rodzeństwem i chcemy nadrobić stracony czas. Bez problemu się zgodził.

Zaczęliśmy odbijać. W pewnym momencie zaczęłam się wygłupiać z rozgrywającym. Dołączył do nas Igła i Paul. Śmiechu było co niemiara. Bardzo mi tego brakowała. W końcu przyszło do grania. Byłam w zespole z Fabianem, Igłą, Pitem, Anią, Agnieszką i Alkiem.

-Widzę, że rodzinny zespół- zaśmiał się Kosa.

-Który złoi wam tylko- dodał Krzysiek.

Grzesiek tylko wystawił mu język. Zaśmiałam się. Stało się tak jak powiedział Ignaczak. Wygraliśmy 3:0 do 20,19 i 15. Gdy reszta została na dodatkowych ćwiczeniach my już poszliśmy do szatni. Przebrałam się i pożegnałam z dziewczynami. Przed halą czekał na mnie Piotrek. Wsiedliśmy do samochodu i wróciliśmy do domu. Pożegnaliśmy się z Hanią, a potem poszłam się wykąpać. Wysuszyłam włosy i weszłam do sypialni.

-Jutro ja z tobą ćwiczę- powiedział od razu.

Zaśmiałam się i go przytuliłam.

-A jak przekonasz trenera?- spytałam.

-Nijak. Powiem mu, że ćwiczę z żoną i tyle- pocałował mnie.

To mamy setny rozdział. Został już tylko epilog. Strasznie trudno rozstać mi się z tym blogiem, ale nic nie może przecież wiecznie trwać. Proszę komentujcie.