Rozdział LXXXVI

-Kochanie uspokój się- położyłam mężowi rękę na ramieniu.

-Nie dopóki mi nie powiesz co on tu robi!

-Piotrek to nie jest tak jak myślisz- zaczął Aleks- Ja przyjechałem tylko was odwiedzić. Przyjaźnimy się z Ingą.

-I dlatego stoisz tu w samym ręczniku?!

-Chciałem się wykąpać, ale zapomniałem szamponu. Mam się zająć dziećmi dziś wieczorem, bo wy wychodzicie razem.

-Serio?- spojrzał na mnie.

-Tak. Nadal uważasz, że cię zdradzam?- założyłam ręce na piersi.

-Inia przepraszam. Ale sama przyznaj, że miałem prawo się wkurzyć- przytulił mnie.

-Dobra nie wracajmy do tego. Aleks proszę ubierz się.

-Chętnie, ale masz ten szampon czy nie.

-W szafce jest na drugiej półce.

-Dzięki.

Gdy wyszedł środkowy mnie pocałował, a potem usiadł na kanapie i wziął Elizę na kolana. Usiadłam obok.

-Powiesz mi gdzie idziemy?

-Do Alka i Oli na kolację.

-A jaka to okazja?

-Zobaczysz- uśmiechnęłam się lekko.

-Ej mów.

-Nie.

-Mów- odłożył Lizkę na fotel i zaczął mnie łaskotać.

-Nie Piotrek! Dość!- wiłam się i wywijałam rękami na wszystkie strony, ale był bezwzględny- Dobra już dobra! Powiem ci.

-No w końcu.

-Ola jest w ciąży i chce to powiedzieć dziś Alkowi.

-W ciąży? To super.

Pomogłam rozpakować się mężowi i poszłam do synów. Gdy trzymałam na rękach Bartka uśmiechnęłam się. Byłam ciekawa jak na mój widok zareaguje mój brat. Chciał mi jakiś numer wyciąć za ten kawał z ciuchami. Będzie ciekawie. Wtedy pojawił się Piotrek i wziął ode mnie małego.

-Myślisz, że to dobry pomysł zostawiać ich z Aleksem?- spytał.

-A czemu miałby być zły?

-Wiesz on nie ma doświadczenia z małymi dziećmi. Może lepiej, żeby ktoś inny się nimi zajął?

-Jak wolisz to zadzwonię do Fabiana.

-Może być Aleks- powiedział szybko, a ja się zaśmiałam.

-Kocham cię wariacie- pocałowałam go i poszłam robić obiad.

Postawiłam na coś lekkiego, bo mieliśmy iść później do Alka. Zjedliśmy w miłej atmosferze. Zaczęłam się szykować. Ciekawiło mnie jak Aleks poradzi sobie z trójką dzieci. Jeśli bliźniaki naraz się obudzą będzie miał duży problem. Gdy wyszłam Piotrek był już gotowy. Uśmiechnął się na mój widok.

-Jaką ja mam piękną żonę.

-A ja przystojnego męża- zarzuciłam mu ręce na szyję.

-Jesteście tak słodcy, że zaraz rzygnę- nie zauważyłam jak koło nas pojawił się Atanasijević z Lizką na rękach.

-Poczekamy aż ty znajdziesz miłość swojego życia- powiedział Piotrek.

-Ja już znalazłem- atakujący spochmurniał.

Zrozumiałam o co mu chodziło i miałam nadzieję, że Pit nie. Żeby odwrócić jego uwagę zaczęłam się ubierać.

-Jakby coś się działo to dzwoń. Przyjedziemy jak szybko się da.

-Inia naprawdę dam radę zająć się dziećmi.

-Mam nadzieję. Dobra my wychodzimy.

Pit:

          Starałem się zachować spokój. Wiedziałem, że nie mogę pokazać, że zrozumiałem o co chodzi Aleksowi, bo znów pokłóciłbym się z Ingą, a tego nie chciałem. Otworzyłem jej drzwi od samochodu i zająłem miejsce kierowcy. Co chwilę zerkałem na Inię. Wyglądała pięknie.

-Patrz na drogę.

-Nie umiem kiedy ty koło mnie siedzisz.

Pokręciła tylko głową. Po 10 minutach staliśmy pod domem. Otworzyła nam Ola i wpuściła do środka.

-Cześć- po chwili pojawił się Alek z Igorem na rękach.

-Cześć braciszku- Inga się uśmiechnęła- Jak tam spacerek po parkingu?

-Jak ja cię dorwę.

Wybuchnęliśmy śmiechem. Po chwili siedzieliśmy przy stole i jedliśmy kolację. Alek wydawał się być niczego nieświadomy. Nawet nie zauważył, że Ola pije wodę, a nie wino. W końcu wstała.

-To nie jest zwykła kolacja- zaczęła- Przy Ini i Piotrku chciałam ci coś powiedzieć- zwróciła się do męża.

-Co?

-A to, że będziemy mieć kolejne dziecko.

Przyjmujący był w szoku. Po chwili uśmiechnął się, podszedł do żony i wziął ją na ręce. Uśmiechnąłem się i spojrzałem na Ingę. Też się uśmiechała.

-No gratuluję braciszku- wstała i przytuliła Achrema.

-Wiedziałaś prawda?- spytał.

-Pewnie, że wiedziałam.

Pokręcił głową i ją przytulił. Usiedliśmy w salonie i włączyliśmy telewizor. Akurat leciała powtórka meczu.

-Nie możemy oglądnąć jakiegoś filmu?- spytała Ola.

-Kochanie chcę to zobaczyć.

-Już raz widziałeś.

-Ale chcę na to spojrzeć z boku.

-Niech będzie. Inia chodź ze mną- zwróciła się do mojej żony.

Gdy wyszły podsunąłem się do Alka.

-Widzę, że coś kombinujesz.

-A żebyś wiedział.

-No mów.

-Chcę wywinąć jakiś numer Igle i Ini. Trzeba im się odpłacić za ten numer z rzeczami. Nie zostawię tego bez odwetu.

-Masz jakiś pomysł?

-Nie, ale coś wymyślę. Pomożesz?

-Zależy co chcesz zrobić. Nie chcę, żeby Inga … - przerwał mi.

-No daj spokój. Ona nie miała skrupułów.

-Ona przez ten kawał rodziła w domu, a poród odbierał Krzysiek. Trochę nam się należało.

-Ale nie aż tak. Gdyby tam jacyś kibice byli wiesz jaki byłby wstyd?

-Ale nie było.

-I co z tego. Trzeba się jakoś odwdzięczyć. Pomożesz mi czy nie?

-Pomogę.

-To dobrze. Fabian też pomaga. Razem wymyślimy coś dobrego. 

No to mamy kolejny. 15 komentarzy i za tydzień nowy ;) 

Rozdział LXXXV

          Siedziałam w domu z dziećmi, a Pit wyjechał z drużyną na mecz do Częstochowy. Bliźniaki spały, więc bawiłam się z Lizką. Usłyszałam dzwonek.

-Zaczekaj kochanie- powiedziałam do córki i poszłam otworzyć.

Za drzwiami stała Ola z Igorem.

-Cześć- przywitałyśmy się i poszłyśmy do salonu.

Eliza bawiła się z moim siostrzeńcem, a ja z przyjaciółką rozmawiałyśmy w kuchni.

-To mów co cię sprowadza.

-Dowiedziałam się dziś o czymś i nie mogłam usiedzieć. Muszę to komuś powiedzieć.

-To mów.

-Jestem w ciąży!- pisnęła.

-Żartujesz!- uśmiechnęłam się i uścisnęłam ją- To cudownie. Alek wie?

-Nie. Dowiedziałam się godzinę temu. Powiem mu jak wróci z Częstochowy.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę.

-Ja też. Długo już myśleliśmy o drugim dziecku. W sumie od wyjazdu na Białoruś, ale nie mogłam zajść w ciążę.

-Nic nie mówiłaś.

-A co miałam mówić? Źle się czułam z tym, że nam się nie udaje. Nie było się czym chwalić. Nie chciałam, żeby ktoś o tym wiedział.

-Ola jestem twoją najlepszą przyjaciółką. Myślałam, że mówimy sobie o wszystkim. Ty wiedziałaś kiedy ja zdecydowałam się na kolejne dziecko.

-Przepraszam.

-Już trudno. Chodźmy do dzieci- uśmiechnęłam się- Zostaniecie na meczu?

-Chętnie.

Wzięłam na ręce Elizę, a Ola Igora. Długo rozmawiałyśmy. Wtedy usłyszałam płacz. Posadziłam córkę na kanapie, a sama poszłam do synka. Obudził się tylko Bartek. Wzięłam go na ręce i nakarmiłam. Nie chciał zasnąć, więc poszłam z nim do salonu. Przyjaciółka uśmiechnęła się i wyciągnęła do mnie ręce.

-Mogę?- spytała.

-Pewnie.

Widziałam jaka była szczęśliwa trzymając niemowlaka na rękach. Cieszyłam się z jej ciąży, ale wiedziałam co to dla mnie oznacza. Mogłam już nigdy nie wrócić do grania. Nie miałam prawa wymagać od Oli, żeby zajmowała się naraz piątką dzieci. Westchnęłam.

-O czym myślisz?- spytała Aleksandra.

-To nie ważne- machnęłam ręką.

-Inia mów.

-No dobra. Będę musiała pojechać do klubu i powiedzieć, że już nie wrócę do gry.

-Dlaczego?

-Nie dam rady. Trzeba zająć się dziećmi.

-Przecież ci mówiłam, że ja mogę się nimi opiekować.

-Ola nie zgadzam się. Będziesz miała drugie dziecko. To za duże obciążenie. Nie przejmuj się. Może coś wymyślę z Piotrkiem.

Więcej nie poruszałyśmy tego tematu. W końcu zaczął się mecz. Nie był zbyt ciekawy. Każdy set wyglądał tak samo. Resovia na początku wypracowywała sobie kila punktów przewagi, a potem nie pozwalała sobie tego odebrać. Po szybkim 3:0 przyszedł czas na wybór MVP.

-Mówię ci, że zostanie nim Piotrek- powiedziałam.

-Nie. Alek.

-Pit.

-Alek.

-Pit.

-Alek.

Tak się przez chwilę przekomarzałyśmy. W końcu spiker miał powiedzieć kto jest najlepszym zawodnikiem meczu.

-A MVP zostaje …. Krzysztof Ignaczak.

-Co?- powiedziałyśmy równo.

Igła został wypchany przez kolegów po odbiór nagrody. Cały czas się śmiał. Pokręciłam tylko głową.

-Zostaniesz na kolacji?- spytałam.

-Pewnie- uśmiechnęła się- Słuchaj Bartuś mi zasnął na rękach.

-Daj go.

Podała mi synka. Położyłam go w łóżeczku i wróciłam do przyjaciółki. Gdy Eliza z Igorem się bawili zrobiłyśmy kolację. Wspólnie zjedliśmy.

-Dobra ja się będę zbierać- zaczęła Ola- Słuchaj wpadnij do mnie jutro na kolację. Powiem Alkowi o ciąży i chcę, żebyście z Piotrkiem przy tym byli.

-Na pewno będziemy- zapewniłam ją.

Pożegnałyśmy się i przyjaciółka z synem wyszła. Zaczęłam się zastanawiać czy na pewno damy radę z mężem przyjść. Będziemy musieli poprosić kogoś o zajęcie się dziećmi. Wtedy zadzwonił dzwonek. Zdziwiona spojrzałam na zegarek. 22. Westchnęłam i poszłam otworzyć.

-Hej hej- wylądowałam w czyiś silnych ramionach.

-Aleks co ty tu robisz?

-Mam wolne i przyjechałem- odsunął się ode mnie- Mogę wejść?

-Pewnie- uśmiechnęłam się- Wiesz chyba spadłeś mi z nieba.

-Miło słyszeć.

-Jak długo zostaniesz?

-Trzy dni o ile mogę.

-Pewnie, że możesz. Ale musisz coś dla mnie zrobić.

-Co tylko zechcesz.

-Zostaniesz jutro z dziećmi?

-No pewnie- uśmiechnął się- A mogę zobaczyć dzieci?

-Chodź. Tylko cicho, bo śpią.

-Wujek!

Nagle pojawiła się Lizka i podbiegła do Atanasijevica. Atakujący wziął ją na ręce.

-Cześć księżniczko.

-A czemu ty nie śpisz?- spytałam.

-Usłyszałam wujka.

Pokręciła tylko głową. Aleks zaproponował, że uśpi Elizę. Zgodziłam się i poszłam pod prysznic. Następnego dnia gdy wstałam i chciałam zrobić śniadanie zastałam w kuchni atakującego, który robił śniadanie.

-Nie musiałeś.

-Ale chciałem.

Zjedliśmy, a Aleks poszedł się wykąpać. Wtedy obudziły się dzieci. Nakarmiłam synów, a potem zajęłam się Elizą. Po śniadaniu przebrałam ją i zaczęłam się z nią bawić. Nagle usłyszałam, że ktoś wszedł do domu. Zostawiłam córkę i poszłam do drzwi.

-Inia- Pit mnie przytulił.

-Cześć kochanie- pocałowałam go.

-Nawet nie wiesz jak tęskniłem.

-Ja też.

Mąż rozebrał się i wszedł do salonu. Przytulił Lizkę. Wtedy w drzwiach staną Aleks w samym ręczniku.

-Inia masz może szampon?

-Co on tu robi?!- Piotrek się zdenerwował.

No to mamy kolejny. Ponieważ mam dużo nauki w szkole rozdziały będą pojawiały się raz w tygodniu, w soboty jeśli pod tym będzie 15 komentarzy.

Rozdział LXXXIV

        Zakradłam się z Krzyśkiem do szatni. Chłopaki byli już pod prysznicami. Ja wzięłam torbę Piotrka, a Igła Fabiana i Alka. Gdy tylko wyszliśmy wybuchnęliśmy śmiechem.

-No bardzo ciekawa jak oni wrócą w samych ręcznikach- Ignaczak był z siebie dumny- Szczególnie, że samochody mają kawałek od wejścia.

-Noe uważasz, że to już … -przerwał mi.

-Ja odbierałem poród!

-Dobra już nic nie mówię.

Wrzuciliśmy wszystkie torby do auta libero, które przestawiliśmy, żeby siatkarze go nie zauważyli, a potem schowaliśmy się i czekaliśmy na nasze ofiary.

Pit:

       Nie wiedziałem po co Inia jechała do Igły, ale postanowiłem, że zapytam w domu. Poszliśmy z chłopakami pod prysznic. Szybko się umyliśmy i wróciliśmy do szatni. Każdy stał jak wryty. Nie było naszych rzeczy.

-Igła!- krzyknęliśmy chórem.

-I Inga- powiedział Alek.

-Co?- zdziwiłem się.

-Jak to co? A kto miał z Krzyśkiem jechać? To jasne, że razem to zaplanowali- wkurzył się- I trenera też w to wplątali- dodał po chwili.

-Czemu trenera?- teraz to Drzyzga się zdziwił.

-A czemu akurat my trzej zostaliśmy po treningu?- spytał retorycznie.

-O kurde- rozgrywający wkurzył się.

-I co my teraz zrobimy?- spytałem.

-Wrócimy do domu- Achrem wzruszył ramionami.

-Jak? W samym ręczniku przez cały parking?- podniosłem głos.

-A mamy jakiś wybór? Chyba, że wolisz bez.

-No dobra- westchnąłem.

Sprawdziliśmy czy na korytarzu nikogo nie ma i powoli wyszliśmy. Rozglądaliśmy się na wszystkie strony. Na szczęście na nikogo nie natrafiliśmy. W końcu trzeba było wyjść z hali.

-Ja nie sprawdzam- powiedziałam szybko.

-Ja też nie- dodał Alek.

Fabian niechętnie wyszedł i się rozglądnął. Kiwnął na nas, żebyśmy wyszli. Szybko to zrobiliśmy. Gdy zmierzaliśmy na parking zza samochodu wyskoczyli koledzy z drużyny i się z nas śmiali. Zauważyłem Igłę z kamerą. Przybijał piątkę mojej żonie.

-Jak wstawisz to na Igłą Szyte to cię chyba zabiję!- krzyknął Drzyzga.

-Inga!- zawołałem.

Wybuchnęła śmiechem. Szybko poszedłem do samochodu. Żona udała się za mną z moją torbą. Gdy w końcu oddaliliśmy się od reszty odwróciłem się do niej.

-Dlaczego to zrobiłaś?!

-Igła chciał się odegrać na was to mu pomogłam.

-Za co?- nie rozumiałem.

-A za to, że musiał odbierać poród. Dla mnie też nie była to komfortowa sytuacja.

Nie kłóciłem się więcej. Wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy do domu. Żona co chwilę na mnie zerkała i się uśmiechała.

-Śmiej się śmiej, ale pamiętaj, że to przez ciebie.

-Ale ja już nie uważam, że to śmieszne. Pośmiałam się, wystarczy.

-To czemu się tak uśmiechasz?

-Bo podoba mi się to co widzę.

Też się uśmiechnąłem. Gdy tylko weszliśmy do domu koło nas pojawiła się Ola i wybuchnęła śmiechem. Westchnąłem tylko i poszedłem się ubrać.

Inga:

         Żart się bardzo udał. Piotrek był na początku na mnie trochę zły, ale szybko mu przeszło. Przyjaciółka miała nie zły ubaw jak wróciliśmy.

-Ciekawe jak to Alek zniósł- powiedziała, gdy trochę się uspokoiła.

-No … powiedzmy, że przeżył.

-To ja lecę do domu. Zobaczę jak z nim.

-Ok i daj mi znać.

-Nie ma sprawy.

Pożegnałyśmy się i Ola z Igorem wyszła. Wtedy usłyszałam płacz bliźniaków. Szybko do nich poszłam. Piotrek już zajmował Krzysiek to mi został Bartek. Dość szybko udało nam się ich uśpić. Zabrałam się za obiad, a mąż bawił się z Lizką. Postawiłam na gołąbki. Po chwili koło mnie pojawił się środkowy.

-Pięknie pachnie.

-Takie małe wynagrodzenia za spacer w ręczniku- zaśmiałam się.

Pokręcił tylko głową, pocałował mnie i poszedł rozkładać sztućce. W końcu zasiedliśmy do obiadu. Piotrek dość szybko zjadł swoją porcję i zaczął się przystawiać do mojej.

-Jak chcesz więcej to idź do kuchni i sobie weź, a nie podjadaj mi.

-No dobra.

Gdy zjedliśmy zabrałam się za zmywanie. W końcu poszłam do sypialni i zaczęłam szukać telefonu, żeby zadzwonić do Oli. Odebrała po drugim sygnale.

-Cześć Inia- śmiała się.

-Cześć. I co?

-Powiem ci, że na razie powinnaś nie pokazywać się u nas.

-Czemu?

-Bo Alek chce ci się jakoś za to odwdzięczyć.

-O kurcze. Aż tak?

-Tak. Ty i Igła jesteście głównymi celami.

-I tak mu się nie uda.

-No zobaczymy.

-Dobra ja kończę.

-Ok pa.

-Pa.

Uśmiechnęłam się. Brat myślał, że wywinie mi jakiś numer? Oj to się zdziwi. Spojrzałam na godzinę. Trzeba było nakarmić bliźniaki. Szybko to załatwiłam i poszłam się wykąpać. Ciepła woda rozluźniła moje ciało. Dość długo siedziałam w wannie. W końcu się wytarłam i wyszłam. Pit siedział na łóżku.

-Eliza śpi- powiedział.

-To dobrze.

Nagle wstał i rzucił mnie na łóżku.

-Co ty robisz?

-Jak to co? Odpłacam ci się za kawał- zaczął mnie całować po szyi.

-A czyli to jest kara?

-Tak.

-Hmm w takim razie powinnam robić ci częściej takie żarty.

-Ani mi się waż- oderwał się ode mnie i spojrzał mi w twarz.

Zaśmiałam się tylko, a środkowy przewrócił oczami i wrócił do przerwanej czynności.

No to mamy kolejny. Szybko wam to poszło :) 20 komentarzy = nowy rozdział

Rozdział LXXXIII

         Wróciłam z mężem i dziećmi do domu, ale po głowie nadal chodził mi plan Igły. Ten gość był szalony. Jakim cudem wymyślił coś takiego?

-Kochanie o czym myślisz?- spytał Piotrek.

-A o niczym ważnym.

Widziałam, że tego nie kupił, ale się nie odezwał. Pomógł mi uśpić bliźniaki, a potem bawił się z Lizką. Zajęłam się obiadem. Zaczęłam sobie wyobrażać jak wyjdzie kawał wymyślony przez Krzyśka i uśmiechnęłam się.

-A co ty taka wesoła?- usłyszałam głos środkowego.

-A tak jakoś- uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.

-Mów- położył mi ręce na biodrach.

-Nie.

-Mów- zaczął mnie łaskotać.

-Piotrek, bo przypalę.

Przestał, ale oparł się na blat i wpatrywał się we mnie. Rozpraszało mnie to. Zaczęło robić mi się go żal. Wtedy zadzwonił mi telefon.

-Pomieszasz?- spytałam męża.

-Jasne.

Szybko znalazłam komórkę i spojrzałam na wyświetlacz. No tak, któż by inny. Odebrałam i uśmiechnęłam się.

-Co tam Krzysiu?

-Chciałem się tylko upewnić, że się nie rozmyśliłaś.

-Pewnie, że się nie rozmyśliłam. Już nie mogę się doczekać tego numeru.

-Ja też- zaczął się śmiać- Z trenerem już wszystko ustaliłem.

-To dobrze. Ja za chwilę zadzwonię do Oli i też wszystko załatwię.

-To do jutra.

-Do jutra.

Rozłączyłam się i zaczęłam szukać w kontaktach numeru do przyjaciółki. W końcu go znalazłam. Odebrała po trzech sygnałach.

-Cześć Inia.

-Cześć. Mam do ciebie prośbę.

-Jaką?

-Nie zostałabyś jutro z dzieciakami?

-Pewnie, a czemu? Coś się stało?

-Tobie mogę powiedzieć.

Wytłumaczyłam jej na czym na polegać żart. Wybuchnęła śmiechem.

-Chciałabym to zobaczyć.

-Końcówkę zobaczysz- zauważyłam.

-Chociaż tyle.

-Dobra ja muszę kończyć. Pa.

-Pa.

Odłożyłam komórkę i wróciłam do kuchni. Przejęłam od męża garnek.

-Z kim rozmawiałaś?

-Z Olą.

Pokiwał tylko głową. Po chwili siedzieliśmy już i jedliśmy obiad. Piotrek zaproponował, że pozmywa, a ja poszłam zobaczyć co u dzieci.

Pit:

         Inia coś kombinowała, ale nie miałem pojęcia co. Wiedziałem, że nie rozmawiała z Olą, bo słyszałem imię „Krzysiu”. Co ten Igła chciał? Gdy skończyłem zmywać poszedłem do sypialni. Żona przeglądała album.

-Co tam masz ciekawego?- usiadłem obok niej.

-Nasze zdjęcia ze ślubu.

-Ooo- uśmiechnąłem się i zacząłem z nią przeglądać- A co cie tak wzięło na wspominki?

-A nie wiem- zaśmiała się.

Pocałowałem ją. Odłożyła album i zarzuciła mi ręce na szyję. Przyciągnąłem ją do siebie. Po chwili leżeliśmy już nadzy na łóżku. Nie umiałbym wyobrazić sobie życia bez Ingi. Była najważniejszą kobietą w moim życiu i kochałem ją najbardziej na świecie. Następnego dnia spakowałem się na trening. Wtedy usłyszałem dzwonek.

-Hej, wchodź.

To była Ola z Igorem. Przywitałem się i już chciałem dać żonie całusa na na pożegnanie, ale mnie zatrzymała.

-Czekaj. Jadę z tobą- zakomunikowała i zaczęła się ubierać.

Zaczekałam i wyszliśmy razem. Po drodze dziwnie się uśmiechała. Nic z tego nie rozumiałam, a gdy pytałem to mnie zbywała.

Inga:

           Widziałam, że Piotrek coś przeczuwa, ale nie mogłam się powstrzymać, żeby się nie śmiać. W końcu dojechaliśmy na halę. Szlaban na parking tak jak zaplanował Krzysiek był zamknięty i musieliśmy zaparkować przed halą.

-Kto go zamknął?- denerwował się środkowy.

-Ej spokojnie.

Weszliśmy do środka. Pit udał się do szatni, a ja czekałam przy wejściu. Wtedy przyszedł Ignaczak.

-Inia- uśmiechnął się i mnie przytulił.

-Cześć.

-Gotowa?

-No pewnie.

Libero zatarł ręce i udał się przebrać. Poszłam na salę i zobaczyłam trenera. Gdy tylko mnie zauważył zaczął się śmiać. Usiadłam na trybunach, a on do mnie podszedł.

-Powiem ci, że to będzie nie zła kara.

-Tak wiem.

-Igła czasem mnie przeraża swoimi pomysłami.

-Jak wszystkich.

Wtedy na salę weszli siatkarze. Trening przebiegał dobrze. W końcu nadszedł czas na grę. Nie mogłam się na niej skupić. Czekałam już tylko na koniec. W końcu drużyna męża wygrała. Już wszyscy chcieli iść do szatni, ale trener zawołał.

-Alek, Pit, Fabian. Zostajecie.

Spuścili głowy, ale wrócili na boisko. Podeszłam pod szatnię i czekałam. Siatkarze bardzo szybko z niej wychodzili. Na mój widok śmiali się. Igła nie mówił, że ich wtajemniczy. W końcu Krzysiek wyszedł.

-Oni wiedzą?- spytałam.

-Pewnie. Jak inaczej namówiłbym ich, żeby się sprężyli?

Pokręciłam głową i zaśmiałam się. Wtedy przyszli Pit, Alek i Fabian.

-Kochanie szybko się przebiorę i jedziemy.

-Wiesz co?- teatralnie zatkałam nos- Może lepiej się wykąp. Ja i tak jadę do Krzyśka- pozostała dwójka wybuchnęła śmiechem.

-Nie ma co się śmiać. Wy też fiołkami nie pachniecie.

Od razu przestali i zaczerwienili się.

-Dobra wykąpie się.

-My też- odpowiedzieli chórem rozgrywający i przyjmujący.

Gdy zniknęli w szatni Krzysiek się uśmiechnął.

-To operację kawał czas zacząć- zatarł ręce.

Rozdział dodaję rano, bo wieczorem idę na mecz. Mam nadzieję, że się podoba. 20 komentarzy = nowy rozdział