Rozdział LXXXIII

         Wróciłam z mężem i dziećmi do domu, ale po głowie nadal chodził mi plan Igły. Ten gość był szalony. Jakim cudem wymyślił coś takiego?

-Kochanie o czym myślisz?- spytał Piotrek.

-A o niczym ważnym.

Widziałam, że tego nie kupił, ale się nie odezwał. Pomógł mi uśpić bliźniaki, a potem bawił się z Lizką. Zajęłam się obiadem. Zaczęłam sobie wyobrażać jak wyjdzie kawał wymyślony przez Krzyśka i uśmiechnęłam się.

-A co ty taka wesoła?- usłyszałam głos środkowego.

-A tak jakoś- uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.

-Mów- położył mi ręce na biodrach.

-Nie.

-Mów- zaczął mnie łaskotać.

-Piotrek, bo przypalę.

Przestał, ale oparł się na blat i wpatrywał się we mnie. Rozpraszało mnie to. Zaczęło robić mi się go żal. Wtedy zadzwonił mi telefon.

-Pomieszasz?- spytałam męża.

-Jasne.

Szybko znalazłam komórkę i spojrzałam na wyświetlacz. No tak, któż by inny. Odebrałam i uśmiechnęłam się.

-Co tam Krzysiu?

-Chciałem się tylko upewnić, że się nie rozmyśliłaś.

-Pewnie, że się nie rozmyśliłam. Już nie mogę się doczekać tego numeru.

-Ja też- zaczął się śmiać- Z trenerem już wszystko ustaliłem.

-To dobrze. Ja za chwilę zadzwonię do Oli i też wszystko załatwię.

-To do jutra.

-Do jutra.

Rozłączyłam się i zaczęłam szukać w kontaktach numeru do przyjaciółki. W końcu go znalazłam. Odebrała po trzech sygnałach.

-Cześć Inia.

-Cześć. Mam do ciebie prośbę.

-Jaką?

-Nie zostałabyś jutro z dzieciakami?

-Pewnie, a czemu? Coś się stało?

-Tobie mogę powiedzieć.

Wytłumaczyłam jej na czym na polegać żart. Wybuchnęła śmiechem.

-Chciałabym to zobaczyć.

-Końcówkę zobaczysz- zauważyłam.

-Chociaż tyle.

-Dobra ja muszę kończyć. Pa.

-Pa.

Odłożyłam komórkę i wróciłam do kuchni. Przejęłam od męża garnek.

-Z kim rozmawiałaś?

-Z Olą.

Pokiwał tylko głową. Po chwili siedzieliśmy już i jedliśmy obiad. Piotrek zaproponował, że pozmywa, a ja poszłam zobaczyć co u dzieci.

Pit:

         Inia coś kombinowała, ale nie miałem pojęcia co. Wiedziałem, że nie rozmawiała z Olą, bo słyszałem imię „Krzysiu”. Co ten Igła chciał? Gdy skończyłem zmywać poszedłem do sypialni. Żona przeglądała album.

-Co tam masz ciekawego?- usiadłem obok niej.

-Nasze zdjęcia ze ślubu.

-Ooo- uśmiechnąłem się i zacząłem z nią przeglądać- A co cie tak wzięło na wspominki?

-A nie wiem- zaśmiała się.

Pocałowałem ją. Odłożyła album i zarzuciła mi ręce na szyję. Przyciągnąłem ją do siebie. Po chwili leżeliśmy już nadzy na łóżku. Nie umiałbym wyobrazić sobie życia bez Ingi. Była najważniejszą kobietą w moim życiu i kochałem ją najbardziej na świecie. Następnego dnia spakowałem się na trening. Wtedy usłyszałem dzwonek.

-Hej, wchodź.

To była Ola z Igorem. Przywitałem się i już chciałem dać żonie całusa na na pożegnanie, ale mnie zatrzymała.

-Czekaj. Jadę z tobą- zakomunikowała i zaczęła się ubierać.

Zaczekałam i wyszliśmy razem. Po drodze dziwnie się uśmiechała. Nic z tego nie rozumiałam, a gdy pytałem to mnie zbywała.

Inga:

           Widziałam, że Piotrek coś przeczuwa, ale nie mogłam się powstrzymać, żeby się nie śmiać. W końcu dojechaliśmy na halę. Szlaban na parking tak jak zaplanował Krzysiek był zamknięty i musieliśmy zaparkować przed halą.

-Kto go zamknął?- denerwował się środkowy.

-Ej spokojnie.

Weszliśmy do środka. Pit udał się do szatni, a ja czekałam przy wejściu. Wtedy przyszedł Ignaczak.

-Inia- uśmiechnął się i mnie przytulił.

-Cześć.

-Gotowa?

-No pewnie.

Libero zatarł ręce i udał się przebrać. Poszłam na salę i zobaczyłam trenera. Gdy tylko mnie zauważył zaczął się śmiać. Usiadłam na trybunach, a on do mnie podszedł.

-Powiem ci, że to będzie nie zła kara.

-Tak wiem.

-Igła czasem mnie przeraża swoimi pomysłami.

-Jak wszystkich.

Wtedy na salę weszli siatkarze. Trening przebiegał dobrze. W końcu nadszedł czas na grę. Nie mogłam się na niej skupić. Czekałam już tylko na koniec. W końcu drużyna męża wygrała. Już wszyscy chcieli iść do szatni, ale trener zawołał.

-Alek, Pit, Fabian. Zostajecie.

Spuścili głowy, ale wrócili na boisko. Podeszłam pod szatnię i czekałam. Siatkarze bardzo szybko z niej wychodzili. Na mój widok śmiali się. Igła nie mówił, że ich wtajemniczy. W końcu Krzysiek wyszedł.

-Oni wiedzą?- spytałam.

-Pewnie. Jak inaczej namówiłbym ich, żeby się sprężyli?

Pokręciłam głową i zaśmiałam się. Wtedy przyszli Pit, Alek i Fabian.

-Kochanie szybko się przebiorę i jedziemy.

-Wiesz co?- teatralnie zatkałam nos- Może lepiej się wykąp. Ja i tak jadę do Krzyśka- pozostała dwójka wybuchnęła śmiechem.

-Nie ma co się śmiać. Wy też fiołkami nie pachniecie.

Od razu przestali i zaczerwienili się.

-Dobra wykąpie się.

-My też- odpowiedzieli chórem rozgrywający i przyjmujący.

Gdy zniknęli w szatni Krzysiek się uśmiechnął.

-To operację kawał czas zacząć- zatarł ręce.

Rozdział dodaję rano, bo wieczorem idę na mecz. Mam nadzieję, że się podoba. 20 komentarzy = nowy rozdział