Rozdział LXXXV

          Siedziałam w domu z dziećmi, a Pit wyjechał z drużyną na mecz do Częstochowy. Bliźniaki spały, więc bawiłam się z Lizką. Usłyszałam dzwonek.

-Zaczekaj kochanie- powiedziałam do córki i poszłam otworzyć.

Za drzwiami stała Ola z Igorem.

-Cześć- przywitałyśmy się i poszłyśmy do salonu.

Eliza bawiła się z moim siostrzeńcem, a ja z przyjaciółką rozmawiałyśmy w kuchni.

-To mów co cię sprowadza.

-Dowiedziałam się dziś o czymś i nie mogłam usiedzieć. Muszę to komuś powiedzieć.

-To mów.

-Jestem w ciąży!- pisnęła.

-Żartujesz!- uśmiechnęłam się i uścisnęłam ją- To cudownie. Alek wie?

-Nie. Dowiedziałam się godzinę temu. Powiem mu jak wróci z Częstochowy.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę.

-Ja też. Długo już myśleliśmy o drugim dziecku. W sumie od wyjazdu na Białoruś, ale nie mogłam zajść w ciążę.

-Nic nie mówiłaś.

-A co miałam mówić? Źle się czułam z tym, że nam się nie udaje. Nie było się czym chwalić. Nie chciałam, żeby ktoś o tym wiedział.

-Ola jestem twoją najlepszą przyjaciółką. Myślałam, że mówimy sobie o wszystkim. Ty wiedziałaś kiedy ja zdecydowałam się na kolejne dziecko.

-Przepraszam.

-Już trudno. Chodźmy do dzieci- uśmiechnęłam się- Zostaniecie na meczu?

-Chętnie.

Wzięłam na ręce Elizę, a Ola Igora. Długo rozmawiałyśmy. Wtedy usłyszałam płacz. Posadziłam córkę na kanapie, a sama poszłam do synka. Obudził się tylko Bartek. Wzięłam go na ręce i nakarmiłam. Nie chciał zasnąć, więc poszłam z nim do salonu. Przyjaciółka uśmiechnęła się i wyciągnęła do mnie ręce.

-Mogę?- spytała.

-Pewnie.

Widziałam jaka była szczęśliwa trzymając niemowlaka na rękach. Cieszyłam się z jej ciąży, ale wiedziałam co to dla mnie oznacza. Mogłam już nigdy nie wrócić do grania. Nie miałam prawa wymagać od Oli, żeby zajmowała się naraz piątką dzieci. Westchnęłam.

-O czym myślisz?- spytała Aleksandra.

-To nie ważne- machnęłam ręką.

-Inia mów.

-No dobra. Będę musiała pojechać do klubu i powiedzieć, że już nie wrócę do gry.

-Dlaczego?

-Nie dam rady. Trzeba zająć się dziećmi.

-Przecież ci mówiłam, że ja mogę się nimi opiekować.

-Ola nie zgadzam się. Będziesz miała drugie dziecko. To za duże obciążenie. Nie przejmuj się. Może coś wymyślę z Piotrkiem.

Więcej nie poruszałyśmy tego tematu. W końcu zaczął się mecz. Nie był zbyt ciekawy. Każdy set wyglądał tak samo. Resovia na początku wypracowywała sobie kila punktów przewagi, a potem nie pozwalała sobie tego odebrać. Po szybkim 3:0 przyszedł czas na wybór MVP.

-Mówię ci, że zostanie nim Piotrek- powiedziałam.

-Nie. Alek.

-Pit.

-Alek.

-Pit.

-Alek.

Tak się przez chwilę przekomarzałyśmy. W końcu spiker miał powiedzieć kto jest najlepszym zawodnikiem meczu.

-A MVP zostaje …. Krzysztof Ignaczak.

-Co?- powiedziałyśmy równo.

Igła został wypchany przez kolegów po odbiór nagrody. Cały czas się śmiał. Pokręciłam tylko głową.

-Zostaniesz na kolacji?- spytałam.

-Pewnie- uśmiechnęła się- Słuchaj Bartuś mi zasnął na rękach.

-Daj go.

Podała mi synka. Położyłam go w łóżeczku i wróciłam do przyjaciółki. Gdy Eliza z Igorem się bawili zrobiłyśmy kolację. Wspólnie zjedliśmy.

-Dobra ja się będę zbierać- zaczęła Ola- Słuchaj wpadnij do mnie jutro na kolację. Powiem Alkowi o ciąży i chcę, żebyście z Piotrkiem przy tym byli.

-Na pewno będziemy- zapewniłam ją.

Pożegnałyśmy się i przyjaciółka z synem wyszła. Zaczęłam się zastanawiać czy na pewno damy radę z mężem przyjść. Będziemy musieli poprosić kogoś o zajęcie się dziećmi. Wtedy zadzwonił dzwonek. Zdziwiona spojrzałam na zegarek. 22. Westchnęłam i poszłam otworzyć.

-Hej hej- wylądowałam w czyiś silnych ramionach.

-Aleks co ty tu robisz?

-Mam wolne i przyjechałem- odsunął się ode mnie- Mogę wejść?

-Pewnie- uśmiechnęłam się- Wiesz chyba spadłeś mi z nieba.

-Miło słyszeć.

-Jak długo zostaniesz?

-Trzy dni o ile mogę.

-Pewnie, że możesz. Ale musisz coś dla mnie zrobić.

-Co tylko zechcesz.

-Zostaniesz jutro z dziećmi?

-No pewnie- uśmiechnął się- A mogę zobaczyć dzieci?

-Chodź. Tylko cicho, bo śpią.

-Wujek!

Nagle pojawiła się Lizka i podbiegła do Atanasijevica. Atakujący wziął ją na ręce.

-Cześć księżniczko.

-A czemu ty nie śpisz?- spytałam.

-Usłyszałam wujka.

Pokręciła tylko głową. Aleks zaproponował, że uśpi Elizę. Zgodziłam się i poszłam pod prysznic. Następnego dnia gdy wstałam i chciałam zrobić śniadanie zastałam w kuchni atakującego, który robił śniadanie.

-Nie musiałeś.

-Ale chciałem.

Zjedliśmy, a Aleks poszedł się wykąpać. Wtedy obudziły się dzieci. Nakarmiłam synów, a potem zajęłam się Elizą. Po śniadaniu przebrałam ją i zaczęłam się z nią bawić. Nagle usłyszałam, że ktoś wszedł do domu. Zostawiłam córkę i poszłam do drzwi.

-Inia- Pit mnie przytulił.

-Cześć kochanie- pocałowałam go.

-Nawet nie wiesz jak tęskniłem.

-Ja też.

Mąż rozebrał się i wszedł do salonu. Przytulił Lizkę. Wtedy w drzwiach staną Aleks w samym ręczniku.

-Inia masz może szampon?

-Co on tu robi?!- Piotrek się zdenerwował.

No to mamy kolejny. Ponieważ mam dużo nauki w szkole rozdziały będą pojawiały się raz w tygodniu, w soboty jeśli pod tym będzie 15 komentarzy.