Rozdział LXXX

-Cooo?- przeciągnęła- O czym ty mówisz?

-O tym, że szantażujesz Alka, żeby robił to co chcesz. Powiesz mi co na niego masz?

-Ja nic na niego nie mam. Jest moim bratem to stara się mi pomagać- zaczęła kręcić.

-Inia ile my jesteśmy małżeństwem?

-No ile?- założyła ręce na piersi.

-Eee długo- zmieszałem się.

-Podpowiem ci. Cztery lata.

-No właśnie. Więc znam cię bardzo dobrze i wiem, że kłamiesz. Powiesz w końcu?

-No dobra- westchnęła- Tylko jeśli Alek się dowie, że się wygadałam to biedy ty będziesz. Obiecaj, że nikomu nie powiesz.

-Obiecuję.

-Mój brat oglądał kiedyś ze mną bajki i tak się złożyło, że był wielkim fanek takiej jednej księżniczki.

-I to wszystko?- zdziwiłem się.

-Coś ty- zaśmiała się- Raz na bal przebierańców się za nią przebrał, a rodzice zrobili mu zdjęcie, które jest w moim posiadaniu.

-Żartujesz?- podniosłem głos.

-Ciii- jednak powiedziała za późno, bo już było słychać płacz- Wielkie dzięki.

Inia poszła do Bartka, a ja do Krzysia. Wtedy zrozumiałem czemu była taka wykończona. Długo nie mogłem uśpić syna. W końcu przyszła Inga i przejęła go ode mnie. Spuściłem głowę i poszedłem do sypialni. Źle mi było z tym, że nie mogę pomóc żonie z dziećmi. W końcu dołączyła do mnie wykończona.

-Przepraszam- powiedziałem.

-Nie ma sprawy. Następnym razem będziesz wiedział, że trzeba mówić ciszej.

-Nie o to mi chodzi. Inia- wziąłem ją za rękę- Przepraszam, że nie umiem ci pomóc z bliźniakami.

-A o to chodzi- zaśmiała się- Wiesz teraz akurat nie mogłeś uśpić Krzysia, bo był głodny, a piersią to ty go nie nakarmisz.

-Serio?

-Tak. Na pewno dasz radę się zająć synami tylko akurat źle trafiłeś.

Wtedy do sypialni weszła Lizka. Wziąłem córkę na kolana i zacząłem się z nią bawić, a żona brała prysznic. Widziałem, że Eliza dziwnie się zachowuje. Nie śmiała się zbyt często i nic nie mówiła. Przytuliłem ją.

-Kochanie co ci jest?

-Nic- spuściła głowę.

-Przecież widzę.

-Bo ja już się nie liczę.

-Co?- dopiero po chwili dotarło do mnie to co powiedziała- Nie prawda. To, że pojawiły się nowe dzieci nie znaczy, że ty się dla nas nie liczysz. Kochami cię bardzo- pocałowałem ją w główkę- Twoi bracia są mali i mniej samodzielni niż ty, dlatego trzeba im poświęcać więcej czasu. Rozumiesz?

-Tak- uśmiechnęła się lekko.

-To co? Może jutro pójdziemy do wujka Igły i pobawisz się z Sebą?

-Tak- pisnęła.

Zaniosłem ją do pokoju i położyłem. Gdy zasnęła wróciłem do sypialni. Żona wyszła już w piżamie.

-Co jest? Dzieci się obudziły?

-Nie. Spokojnie śpią. Tylko Lizka czuje się odrzucona, bo poświęcamy jej teraz mniej czasu.

-No tak- westchnęła- Dziś cały czas latałam od Bartka do Krzysia i nie miałam dla niej czasu. Trzeba jej to wynagrodzić.

-Jutro zabieram ją do Igły.

-Dobry pomysł.

Inga:

         Następnego dnia Pit wyszedł z córką, a ja zajęłam się bliźniakami. Gdy zasnęły ktoś zadzwonił dzwonkiem i znów się obudziły.

-O nie!- załamałam się. Szybko poszłam otworzyć- Ola.

-Cześć Inia- uśmiechnęła się.

-Cześć. Słuchaj zaraz do ciebie przyjdę tylko muszę zająć się synami.

-Czekaj, pomogę ci.

-Dzięki.

Na szczęście dość szybko usnęli. Zeszłyśmy na dół. Zrobiłam herbatę i usiadłyśmy w salonie na kanapie.

-To co cię sprowadza?- spytałam.

-Widzisz chciałam zobaczyć bliźniaki, ale chyba dołożyłam ci tylko roboty.

-Odkupiłaś swoje winy pomagając mi ich uśpić.

-To był mój obowiązek. A gdzie Pit i Lizka?

-U Igły. Wiesz mała czuje się odsunięta, bo poświęcamy więcej czasu bliźniakom, dlatego Piotrek z nią wyszedł.

-No tak. To musi być dla niej ciężkie i dla was.

-Damy radę- uśmiechnęłam się lekko.

-My też będziemy musieli- westchnęła.

-Co? Jesteś w ciąży?

-Nie. Alek chce kolejnego dziecka i ja też, ale nie mogę zajść w ciążę.

-Na pewno wam się uda.

-Mam nadzieję. Podobno rodziłaś w domu- zmieniła temat.

-Tak. To było strasznie, ale chyba był ktoś równie przerażony jak ja, albo nawet bardziej- zaśmiałam się.

-Kto?- zdziwiła się.

-Igła. Odebrał dziecko.

-Co? To faktycznie musiało być dla niego wielkie przeżycie. I nie zemdlał?

-Nie. Ale mało brakowało. Wiesz mam dziwne wrażenie, że nie po to tutaj przyszłaś- założyłam ręce na piersi.

-Masz rację. Alek chciał, żebym przyszła i wyciągnęła od ciebie to jego zdjęcie.

-Ale nie zrobisz tego.

-Nie- uśmiechnęła się- Powiedziałam mu, że spróbuję, ale tak naprawdę chcę je zobaczyć. Pokażesz mi?

-Pewnie.

Po chwili siedziałyśmy i śmiałyśmy się.

-No przynajmniej już wiem czemu tak bardzo nie chce, żeby ktoś to zobaczył.

-No zdjęcie jest dość kompromitujące. Wyobrażasz sobie co by się działo gdyby Igła zobaczył tą fotkę?

-Nie. Alek nie miałby życia.

Jeszcze chwilę porozmawialiśmy, a potem Ola poszła. Westchnęłam i zaczęłam robić obiad. Przez okno w kuchni zauważyłam Fabiana. Podbiegłam i otworzyłam drzwi, żeby nie obudził dzieci dzwonkiem.

-Cześć- był zdziwiony.

-Nie chcę obudzić bliźniaków- wytłumaczyłam.

Pokiwał głową. Miał dwa miśki dla chłopców. Usiedliśmy w salonie i rozmawialiśmy. Opowiedziałam mu całą sytuację, gdy zaczęłam rodzić.

-To ja się chyba będę zbierał- wstał.

Również wstałam i poszłam za nim, ale potknęłam się. Drzyzga złapał mnie. Wtedy do salonu wszedł Piotrek z Lizką.

-Co tu się dzieje?!- był zdenerwowany.

WAŻNE! Nie będę tolerować spamowania z anonima. Jeśli jeszcze raz się to powtórzy to usunę możliwość dodawania komentarzy anonimowo. Bądźmy wobec siebie uczciwi. 20 komentarzy = nowy rozdział