Rozdział III

-Co ty tu robisz? Nie powinieneś być w Bełchatowie?- zapytałam.

-Mam być jutro na treningu.

Pit objął mnie, a Aleks patrzył na nas.

-Inia idziemy?- zapytał środkowy.

-Jasne. To cześć.

Piotrek otworzył mi drzwi i pojechaliśmy na obiad. Spotkanie przebiegło cudownie. Może dziewczyny mają rację, że nie powinnam zakładać od razu, że coś się nie uda. Nowakowski odwiózł mnie do domu.

-Świetnie się bawiłam- powiedziałam.

-Ja też. Inia znamy się już jakiś czas. Ja zakochałem się w tobie. Zostaniesz moją dziewczyną?

-Pit proszę cię daj mi czas do jutra. Trochę mnie zaskoczyłeś.

-Nie ma sprawy. Mam nadzieję, że odpowiedź będzie brzmiała „tak”.

-Nie wiem zobaczymy jutro- zaśmiałam się.

On nachylił się i pocałował mnie. Chwilę się od siebie nie odrywaliśmy. W końcu odsunęliśmy się od siebie.

-Do jutra- powiedziałam i weszłam do domu.

-Zakochana para- usłyszałam na początek.

-Alek zamknij się.

-Jaka miła. Widać, że humorek dopisuje. To jak jesteście razem?

-Nie.

-Ale jak to? A ten pocałunek?- był zdziwiony.

-Obserwowałeś nas przez wizjer?- zapytałam.

-Yyyy nie- zawstydził się.

-Jasne zresztą nie mam siły się z tobą kłócić. Posprzątałeś?

-No właśnie i tu pojawia się problem- zaczął.

-Niech zgadnę ten problem to: nie chciało mi się ruszyć dupy do odkurzacza?- zapytałam.

-A mówiłaś, że nie masz siły się kłócić.

-Nie mam siły na nic, ale trudno- wzięłam ścierkę i podałam drugą Alkowi- Posprzątamy razem.

Po godzinie dom był czysty, a ja padnięta. Rzuciłam się na kanapę a mój brat usiadł obok mnie.

-No przynajmniej na jakiś czas spokój- westchnął.

Aleks:

Kostek miał rację. Co ja sobie myślałem? Ona ma swoje życie i nawet nie zwraca na mnie uwagi. Jednak słyszałem cichy głos w głowie, który mówił, że za szybko się poddaje. Tylko co mogłem zrobić. Piotrka zna o wiele dłużej. Nie wiem od jak dawna się umawiają, może już są parą? Zadzwonił mi telefon. Kostek.

-No co tam Cupko?- zapytałem.

-To chyba raczej ja się ciebie powinienem spytać.

-Nie ma o czym mówić. Ona jest z Pitem.

-Jesteś tego pewien?

-Czekałem na nią po treningu. Chciałem ją lepiej poznać, ale Nowakowski też na nią czekał. Byli umówieni.

-A to faktycznie kiepsko. Wracasz do Bełchatowa?

-Chyba tak muszę być jutro na treningu.

-To czekamy. Do jutra.

-Do jutra.

Rozłączyłem się i poszedłem spakować. Widać nie było mi pisane z nią być.

Alek:

Inia i Pit. Fajnie razem wyglądają. Moja siostrzyczka dorasta. Mimo że nie jest już dzieckiem dla mnie zawsze będzie małą dziewczyną, której będę bronił jak lew.

-Alek! Spóźnisz się na trening!

-Już wychodzę. Jedziesz ze mną?

-Tak. Muszę porozmawiać z Pitem.

-Ooo i co mu powiesz?

-A to już chyba nie jest twoja sprawa.

-I tak się dowiem- wystawiłem jej język.

-Dobra chodźmy już.

Po 10 minutach byliśmy na hali.

Inga:

Alek poszedł się przebrać, a ja czekałam na Piotrka. Nie było tylko jego i Kosy. No tak ta dwójka zawsze musiała się spóźniać. W końcu przyszli.

-To ja idę się przebrać. Porozmawiajcie sobie spokojnie- powiedział Grzesiek.

-To jaka jest twoja odpowiedź?- zapytał i wziął mnie za rękę.

Oddaje wam kolejny rozdział. Komentujcie, bo lepiej się pisze, gdy się wie, że się ma dla kogo ;)