Rozdział XCII

          Nie wierzyłam, że Piotrek przyjechał na Białoruś. Naprawdę mu zależało na naszym małżeństwie i nie uległ  matce. Odłożyłam zakupy na podłogę i rzuciłam mu się na szyję. Zamknął mnie w swoich ramionach.

-Inia- szepnął- Kocham cię.

-Ja też cię kocham- pocałowałam go- Ale nie wrócę do Rzeszowa jeśli twoja matka tam będzie.

-Nie będzie jej. Kazałem jej wyjechać.

-A jeśli przeprowadzi się?

-Nie pozwolę, żeby rozbiła nasze małżeństwo. To co? Mogę pakować rzeczy do auta?- uśmiechnął się lekko.

-Możesz- też się uśmiechnęłam- Muszę tylko pogadać z tatą.

-Rozmawiałem z nim- powiedział zadowolony z siebie- Cieszy się, że walczę o ciebie i, że wrócimy do siebie.

-A gdzie jest?

-Na górze z dziećmi.

-To chodź.

Złapałam męża za rękę i podałam mu kurtkę. Zdziwił się, ale posłusznie ubrał się i wyszliśmy. Obejmował mnie ramieniem.

-Gdzie idziemy?- spytał.

-Przed siebie. Mamy trochę czasu dla siebie, bo tato zajmuje się dziećmi.

Piotrek uśmiechnął się i pocałował mnie. Doszliśmy do parku i usiedliśmy na ławce. W pewnym momencie środkowy wstał.

-Zaczekaj chwilkę- powiedział i się oddalił.

Nie miałam pojęcia co kombinuje. Wtedy koło mnie ktoś usiadł.

-Co szukasz nowego męża?- była to Nadia.

-Nie potrzebuję nowego. Ty pewnie rozglądasz się za jakimś facetem, który by cię zechciał.

-Dużo facetów chciałoby ze mną być- żachnęła się.

-Tylko szkoda, że żadnego nie widać.

-Jesteś bezczelna.

-Ja?- prychnęłam- To ty do mnie podeszłaś.

-Dobrze, że cię ten facet zostawił.

Wtedy podszedł do nas Piotrek i pocałował mnie. Miał w ręku watę cukrową na patyku.

-Kochanie to dla ciebie- podał mi.

-Dziękuję.

Widziałam jak znajomej oczy mało nie wyszły z orbit. Uśmiechnęłam się triumfalnie. Czas na ostateczny cios.

-Nadia poznaj mojego męża, Piotrka.

Nic nie odpowiedziała tylko odeszła. Pit niespodziewanie posadził mnie sobie na kolanach, oderwał kawałek waty i włożył mi do ust.

-Czuję się jak zakochana nastolatka- uśmiechnęłam się.

-I bardzo dobrze.

Zjedliśmy całą watę i przeszliśmy się jeszcze kawałek. Wtedy spojrzałam na zegarek.

-Chyba powinniśmy już wracać. Lepiej zwolnić tatę z posady niani.

-Jeszcze dziś wracamy do Rzeszowa- zakomunikował mąż

-Ale jest już późno. Może lepiej jutro rano?- zaproponowałam.

-Lepiej dzisiaj. Szybciej się jedzie w nocy i może dzieci nie będą marudzić tylko spać.

-W sumie racja.

Powolnym krokiem wróciliśmy do domu. Piotrek zaczął pakować wszystkie bagaże do auta, a ja rozmawiałam z ojcem. Był zadowolony z faktu, że żadnego rozwodu nie będzie. Wtedy przypomniały mi się słowa teścia.

-Piotrek- podeszłam do męża.

-Tak?

-Powiedz skąd wiedziałeś co się wydarzyło? Od Alka?

-Nie. Tato mi powiedział co jest dziwne. Odkąd pamiętam nigdy nie postawił się matce. To był pierwszy raz. Chciał ratować moją rodzinę. Czemu pytasz?

-A tak jakoś.

-Inia?

-No dobra. Gdy odchodziłam mówił, że jeszcze będziemy szczęśliwi i żebym mu zaufała. Byłam ciekawa czy to on czy mój brat.

-On.

-A jak twoja matka wytłumaczyła ci to, że odeszłam?- założyłam ręce na piersi.

-Próbowała mi wcisnąć, że Aleks przyjechał, powiedział, że cię kocha, a ty z nim uciekłaś.

-Uwierzyłeś?- zmarszczyłam brwi.

-Nie. Nie umiałem. Wiedziałem, że mnie kochasz.

Rzuciłam mu się na szyję. To chciałam usłyszeć. Że mi ufa i jest pewien mojej miłości. Gdy wszystko było w aucie posadziłam w nim dzieci i żegnałam się z ojcem.

-Wpadajcie czasem- poprosił.

-Będziemy- obiecałam- Przyjedziemy w dziewiątkę.

-W dziewiątkę?- zdziwił się.

-No jak Ola urodzi drugie dziecko to będzie nas tyle.

-Ola jest w ciąży?- był zaskoczony.

-Oho chyba zepsułam niespodziankę.

-Będę udawał, że nie wiem- zapewnił mnie tata.

-Dziękuję.

Jeszcze raz go przytuliłam i wsiadłam do samochodu. Po drodze musieliśmy się zatrzymywać kilka razy. Na szczęście dzieci większość drogi przespały. Gdy dotarliśmy do domu okazało się, że rodzice Piotrka nadal tam są.

-Pit- złapałam go za rękę.

-Kazałem jej się wynosić- zapewnił- Nie wiem co tu robi.

Westchnęłam. Wzięliśmy dzieci i weszliśmy do środka. Szybko położyliśmy nasze pociechy, a potem przyszedł czas na spotkanie z teściową. Wzięłam głęboki oddech. Jednak nie było jej. W pokoju zastaliśmy tylko teścia.

-Tato- mąż się z nim przywitał- Myślałem, że pojedziesz z mamą.

-To koniec Piotrek. Ja i twoja mama się rozwodzimy.

-Co?

-Po jej ostatnim zachowaniu zrozumiałem, że nie mogę tego dłużej ciągnąć. Chciała rozbić twoją rodzinę. Prawdziwa matka nigdy by tego nie zrobiła. Inia- zwrócił się do mnie- Chodź niech cię przytulę.

Uśmiechnęłam się i podeszłam do niego.

-Mówiłem, że wszystko będzie dobrze.

-Dziękuję. Gdyby tata nie postawił się mamie to właśnie niedługo zostałabym rozwódką.

-Nie mogłem znieść jak zatruwała życie własnemu synowi. Ja będę się zbierał.

-Nie zostaniesz na noc?- spytał Pit.

-Nie. Potrzebujecie czasu tylko dla siebie- uśmiechnął się.

Pożegnaliśmy się z nim i pojechał. Zaczęliśmy wnosić wszystkie rzeczy do domu. Gdy chciałam się zabrać za rozpakowywanie ich poczułam ręce na biodrach. Mąż odwrócił mnie przodem do siebie i zaczął całować. Oddawałam pocałunki i po chwili leżeliśmy już w łóżku. Zasnęłam wtulona w Piotrka. Rano obudził mnie dźwięk telefonu. Zerwałam się i zaczęłam go szukać. W ostatniej chwili odebrałam.

-Inia?- to był głos Alka.

-Tak?

-Jesteś w Rzeszowie?- miał dziwny głos.

-Tak, a co się stało.

-Ola źle się poczuła. Jestem z nią w szpitalu. Błagam przyjedź.

Przepraszam za późną porę, ale miałam długi dzień w szkole. 5 komentarzy rozdział w środę, 10 we wtorek itd.