Rozdział X

         Rozgrzewka przed meczem. Dziś w pierwszym składzie miała wyjść Kasia. Mimo rywalizacji na pozycji przyjaźniłyśmy się i cieszyłam się z tego, że będzie grać. Czas na prezentacje. Gramy w tym samym czasie co Alek, dlatego nie mogłam oglądać meczu. W pierwszym secie szło mojej drużynie bardzo dobrze. Wygrałyśmy do 20. Drugi nie był już taki dobry. Kaśce nic nie szło. Psuła wszystkie zagrywki i ataki. Skutkowało to tym, że przegrywałyśmy 10:16. Po kolejnym autowym ataku trener się wkurzył. Popatrzył na kwadrat i mnie zawołał.

-Inga wchodzisz!

Podbiegłam i wzięłam od niego tabliczkę. Wbiegłam na boisko i podeszłam do rozgrywającej.

-Każda trudna piłka, lub niedokładnie przyjęta do mnie- powiedziałam, a ona kiwnęła głową.

Nie wiedziałam w co się pakuję. Dziewczyny były tak zdenerwowane wynikiem, że wszystko źle przyjmowały co skutkowało tym, że wszystkie piłki szły do mnie. Jednak wywiązałam się ze swojej roli i udało nam się wygrać tego seta na przewagi 27:25. Kolejny był tylko formalnością. To był nokaut. 25:12. Przyszedł czas na wybór MVP. Spiker wyszedł na boisko, a obok niego osoba wręczająca statuetkę i tort.

-Nagrodę MVP dzisiejszego spotkania otrzymuję nie kto inny jak...nasza wspaniała atakująca Inga Achrem!

Dziewczyny wypchnęły mnie na środek. Odebrałam statuetkę i tort, ale od razu oddałam je statystykowi. Gdy pożegnałyśmy się pod siatką podeszłam do statystyka.

-Jak chłopakom idzie?

-Jeszcze grają.

-Jaki wynik?

-2:2. Czas na time-break.

-Kurde. Oglądnęłabym, ale trzeba się jeszcze porozciągać.

-To leć.

Po szybkim rozciąganiu chciałam od razu iść do szatni, ale zatrzymali mnie fani. Mimo wielkiej chęci obejrzenia meczu podpisywałam kartki i ustawiałam się do zdjęć. Gdy w końcu udało mi się przedostać do szatni czekał tam statystyk z laptopem.

-Po meczu- powiedział- Przegrali.

-No cóż. Trudno. Jest jutrzejszy mecz.

-I na pewno się zepną i wygrają.

-Nie mają innego wyjścia- uśmiechnęłam się.

-A czekaj. Tu jest twój tort i statuetka.

-A dzięki. Chcesz kawałek?

-Nie no coś ty. To twoja nagroda.

-Ale nie zjem tego sama. Chcesz, żebym przytyła i nie mogła się zebrać do ataku?- zaśmiałam się.

-Hahaha racja. Dobra, ale jak wszystkim ukroisz.

-Ok to jak się przebierzemy widzę cię w szatni. I weź trenerów.

-Jasne.

W szatni były już wszystkie zawodniczki. Przebrałyśmy się, a chwilę później pojawili się statystycy i trenerzy. Każdy dostał po kawałku i jeszcze 1/4 tortu została. Zabrałam torbę i wyszłam przed halę. Czekał tam na mnie Miguel. Odwiózł mnie do domu i wszedł na chwilę.

-Gratuluję wygranego meczu i statuetki.

-A dziękuję.

-Słuchaj mam do ciebie jeszcze kilka pytań w związku z NIM.

-Musimy wracać do tego tematu?

-Proszę cię powiedz co ty planujesz. Masz chłopaka, który nie jest tym dupkiem. Kochasz go, więc po co mścić się na tym idiocie?

-Bo mu to obiecałam rozumiesz? Nigdy w życiu nikt mnie bardziej nie upokorzył. Teraz za to zapłaci. Powiedz mi, dlaczego ty go bronisz?

-Ja go nie bronię. Tylko uważam, że ułożyłaś sobie życie i nie powinnaś o nim myśleć.

-Ale on jest!- wkurzyłam się- Nie umiem na niego patrzeć i nie myśleć o tym co mi zrobił!

Aleks:

-Jadę do niej!- zdecydowałem w ułamku sekundy.

-Co? Chyba ci odbiło!- Kostek wyraźnie chciał mnie od tego odwieźć- Mówię ci daj sobie spokój. Zresztą nie wydaje ci się ona znajoma?- spytał.

-Co? Ja jej w życiu nie widziałem, a ty?

-No właśnie chyba tak. Tylko nie umiem sobie przypomnieć skąd.

-Ale jakim cudem miałbyś ją znać? W życiu nie byłeś na Białorusi.

-No wiem i to jest dziwne właśnie. Ale gdzieś ją wcześniej widziałem.

-Chyba w gazecie.

-Nie rób sobie żartów. Jestem pewny, że skądś ją znam.

-A ja uważam, że ci odbiło. Ja jej w ogóle nie kojarzę. Zapamiętałbym gdybym wcześniej ją spotkał.

-No tak. Zapamiętałbyś kobietę, z którą chcesz dzielić życie- zaśmiał się.

-Bardzo śmieszne. Teraz jest szansa. Nie ma ani Pita, ani Alka. Są w Bydgoszczy. Mogę z nią pogadać spokojnie, wiedząc, że nikt nam nie przeszkodzi.

Kolejny rozdział wam oddaje. Proszę komentujcie :)