Rozdział XX

-Pit- zawahałam się- Spotykamy się od niedawna. Nie uważasz, że to za wcześnie?

-Nie musimy od razu brać ślubu. Chcę móc cię przedstawiać jako swoją narzeczoną. Będę czuł się pewniej.

-A nie czujesz się pewnie?

-Inia kocham cię i wiem, że ty mnie też, ale boję się, że Aleks dalej będzie próbował być z tobą. Jakbym powiedział mu, że zostałaś moją narzeczoną to może by się wycofał- spojrzał mi w oczy- Proszę zgódź się. Jak mówiłem nie musimy od razu brać ślubu. Chcę tylko, żebyś była już moją narzeczoną.

Przygryzłam wargę i patrzyłam na ukochanego. Widziałam w jego oczach strach i nadzieję. Nie wiedziałam co robić. Sam powiedział, że na razie nie musimy brać ślubu. Raz się żyje.

-Zgoda- przytuliłam go.

Uśmiechnął się od ucha do ucha i pocałował mnie. Następnie wsunął mi pierścionek na palec, spojrzał w oczy i znów pocałował.

-Tak się cieszę, że się zgodziłaś.

-Ale pamiętaj, że nie mam zamiaru na razie wychodzić za mąż. Zostanę twoją żoną, ale na pewno nie w najbliższym czasie.

-Wiem, ale i tak się cieszę.

W dobrych humorach wyszliśmy. Piotrek odwiózł mnie pod dom. Otworzył mi drzwi. Przed bramką stał Aleks. Spojrzałam na środkowego. Uśmiechał się tajemniczo. Domyślałam się co chce zrobić. Wziął mnie za rękę i podszedł do Atanasijevica.

-Cześć- zaczął rozmowę atakujący- Myślałem, że będziemy mogli pogadać w cztery oczy.

-Możecie- Nowakowski się uśmiechnął.

-Na prawdę?- zdziwił się Aleks.

-Na prawdę. Tylko nie zamęcz mi narzeczonej- mina atakującego zrzedła- Pa kochanie. Jutro będę przed twoim wyjazdem pod halą- pocałował mnie i poszedł.

Chwilę staliśmy w milczeniu. Było to dość niezręczne. W pewnym momencie miałam dość. Chciałam wyminąć go i pójść do domu, ale stanął mi na drodze.

-Dlaczego?- spytał.

-Nie twoja sprawa.

-Boisz się- spojrzał mi w oczy- Boisz się, że nadal mnie kochasz i mogłabyś do mnie wrócić.

-Chyba śnisz. Kocham Piotraka. Ty dla mnie już od bardzo dawna nie istniejesz.

-Nie wierzę.

-To uwierz. Nigdy w życiu nie będziemy razem. Zostałam narzeczoną Pita.

-Kocham cię- zbliżył się do mnie.

Z domu wybiegł mój brat. Złapał Aleksa za ubrania i odciągną ode mnie.

-Nie waż się do niej zbliżyć, bo nie ręczę za siebie- zagroził.

-Alek, ale ja kocham Ingę.

-I dlatego tak ją potraktowałeś w Serbii?

-Byłem głupi. To Kostek.

-Co Kostek?- przerwał mu przyjmujący- Masz własny rozum czy nie? Nikt nie może cię do niczego zmusić.

-Ale.

-Nie ma żadnych ale. Jeszcze raz cię tu zobaczę to mnie popamiętasz.

Alek objął mnie ramieniem i weszliśmy do domu. Od razu poszłam do siebie. Wykąpałam się i przebrałam w piżamę. Usłyszałam pukanie.

-Proszę- powiedziałam.

-Mogę?- spytał mój brat.

-Jasne, wchodź- usiadłam na łóżku, a on koło mnie.

-Nie jesteś na mnie zła?

-Coś ty. Może dzięki tobie Aleks da mi w końcu spokój.

-Kocham cię i martwię się o ciebie- przytulił mnie- Nie chcę, żeby on zbliżał się do ciebie.

-Wiem, ale może teraz przestanie po tym czego się dowiedział.

-Czego się dowiedział?

-Pit mi się oświadczył- uśmiechnęłam się.

-To świetnie. Trzeba będzie zacząć planować ślub i wesele- wyliczał.

-Alek przystopuj trochę. Ślubu na razie nie będzie. Przynajmniej przed dłuższy czas.

-Ale czemu? Nie przyjęłaś go?

-Przyjęłam- pokazałam pierścionek- Tyle, że ustaliliśmy, że ślubu na razie nie będzie. Za krótko jesteśmy razem, żeby go planować.

-W sumie racja. Dobra to ja wychodzę. Śpij- pocałował mnie w czubek głowy- Dobranoc.

-Dobranoc- odpowiedziałam i się położyłam.

Następnego dnia Alek odwiózł mnie po halę. Tam czekał Pit. Podeszłam do niego i się przytuliłam, a po chwili pocałowałam.

-Powodzenia- szepnął mi na ucho- Dokop im.

-Nawzajem- zaśmiałam się.

Pożegnałam się z bratem i wsiadłam do autokaru. Siedziałam na tyłach z Kaśką, Anią i Agnieszką.

-Ej a co to?- atakująca była bardzo spostrzegawcza i od razu zauważyła pierścionek na mojej ręce.

-Pit mi się oświadczył.

Usłyszałam piski. Potem każda po kolei złożyła mi gratulacje.

Aleks:

       Nienawidzę go. To przez niego wszedłem w ten głupi zakład, a teraz nie mogę być z dziewczyną, którą kocham. Kostek leży spokojnie na łóżku, a ja trzaska drzwiami. Poderwał się.

-A to ty.

-Tak to ja. To wszystko przez ciebie rozumiesz?

-Ale co?- jest zdezorientowany.

-Inga zaręczyła się z Nowakowskim.

-To kiepsko.

-Kiepsko?- wkurzam się- Gdybym cię nie posłuchał i nie szedł w ten cholerny zakład może teraz byłbym z nią. Nie znoszę cię!

-Ej! Nie zwalaj całej winy na mnie. Też mogłeś pomyśleć i się w to nie pchać.

-A te twoje do gryzki? „On nie ma odwagi, żeby coś takiego zrobić”. „To cienias nie umie nawet zagadać do dziewczyny”- przedrzeźniałem jego słowa.

-A daj mi spokój- powiedział i wyszedł.

Super pomyślałem. Najlepiej wyjść.

Kochani, ponieważ od jutra zaczynam już majówkę i wyjeżdżam nie wiem kiedy pojawi się kolejny rozdział. Mam nadzieję, że uda mi się dodać go we wtorek, ale uzależnione będzie to od dostępu od internetu. Komentujcie :)