Rozdział XVIII

        Biegłem za środkowym, ale był za szybki. Dobiegł do Zbyszka i walnął go w niepodbite oko. Chłopaki, gdy zobaczyli co się dzieje zaczęli odciągać ich od siebie. Trzymałem Piotrka. Wyrywał się strasznie.

-Nie warto- mówiłem mu na ucho- Najważniejsza jest teraz Inga.

-Masz rację- odpuścił- Jak ona się czuje?

-Trudno powiedzieć. Gdy dotarło do niej co mogło się stać gdyby torebki nie zostawiła to płakała i nie mogła spać.

-Jakiej torebki. Opowiedz mi wszystko.

-Niewiele wiem.

-Pit, Zbyszek do mnie!- przerwał nam trener- Alek ty też!

Podeszliśmy i wysłuchaliśmy wykładu o dobrej atmosferze w zespole. Cieszyłem się, że nie dopytywał o co poszło. W końcu przed szatnią zatrzymaliśmy się. Kosa rozmawiał z Igłą.

-Gdybym wiedział co on zrobi to w życiu bym mu nie pomógł- wyrzucał sobie Krzysiek.

Pit spojrzał na mnie. Stanęliśmy blisko ściany i przysłuchiwaliśmy się dalszej części rozmowy.

-Mi to mówisz?- powiedział Grzesiek- Piotrek to mój przyjaciel. Nie wiem jakim cudem dałem wam się przekonać. Muszę mu o tym powiedzieć.

-Masz rację, ale wiesz, że Alkowi też trzeba powiedzieć?- spytał libero.

-Wiem. On nas zabije za to.

-Za co?- nie wytrzymałem i ze środkowym wyszliśmy im naprzeciw.

-Alek, Pit. Słyszeliście wszystko?

-No na wasze nieszczęście tak. Mów o co chodzi.

-No więc- zaczął Igła- Pomogliśmy Zbyszkowi wygrać wyścig z Ingą- powiedział na jednym wdechu.

-Co?!- krzyknąłem w jednym momencie z Nowakowskim.

-No widzisz ja zasłoniłem go jak ubierał płetwy- spuścił głowę Kosok.

-Nie wierzę, że to zrobiłeś- środkowy wyminą kolegę i poszedł do szatni.

-Ja też nie mogę w to uwierzyć. Wiedzieliście o co się ścigają i jaki Piotrek jest zazdrosny, a mimo to pomogliście mu.

Minąłem ich i udałem się do szatni. Przebrałem się i poszedłem do samochodu. Zastałem tam Pita.

-Alek mam prośbę- zaczął.

-Dawaj.

-Mogę pojechać do ciebie i zostać sam z Inią?

-Jasne. Ona cię teraz potrzebuję. Ja pojadę do Jochena. Wrócę wieczorem.

-Dzięki.

Inga:

      Źle się czułam. Cały czas myślałam o tym co mogło się stać. Nie mogłam sobie z tym poradzić. Potrzebowałam w tamtym momencie kogoś bliskiego, kogoś kto by mi pomógł, podniósł na duchu Alka lub Pita. Leżałam na kanapie w salonie. Usłyszałam dzwonek. Pewnie Alek znów zapomniał kluczy.

-Otwarte- krzyknęłam.

Nawet nie podniosłam głowy. Ktoś podszedł do mnie i zaczął głaskać po głowie.

-Kochanie wszystko będzie dobrze.

-Piotrek- podniosłam się i przytuliłam go.

-Wiem o wszystkim. Alek mi powiedział.

-Chciałam sama ci powiedzieć.

-Wiesz po jego zachowaniu trudno było się nie domyślić, że ma ze Zbyszkiem na pieńku.

Ukochany usiadł koło mnie i cały czas przytulał. Położyłam głowę na jego kolanach.

-Opowiedz mi wszystko.

Wzięłam głęboki oddech i zaczęłam mówić. Głos mi zadrżał jak powiedziałam o tym, że atakujący wylądował na mnie.

-Spokojnie- wiedziałam, że powstrzymuję się ze względu na mnie.

Dokończyłam mówić i rozpłakałam się. Gładził mnie po głowie i mówił, że wszystko będzie dobrze, że nie pozwoli mnie nikomu skrzywdzić. Ktoś zadzwonił dzwonkiem.

-Otworzę- powiedział Pit.

-Dziękuję.

Cieszyłam się, że mam kogoś takiego obok siebie. Dzięki niemu czułam, że dam sobie radę. Uśmiechnęłam się lekko, a potem usłyszałam odgłosy bójki. Podniosłam się i podeszłam do drzwi. Piotrek szarpał się z kimś.

-Pit- podeszłam bliżej i zobaczyłam kto to- Po co tu przyszedłeś?- zdenerwowałam się- Nic do ciebie nie dotarło?

Taka mała niespodzianka, bo jestem zadowolona z testu. Mam nadzieję, że się podoba :)