Rozdział XXI

       W Sopocie wygrałyśmy 3:1. Cieszyłam się z tego bardzo. Zagramy w finale! Jak tylko mecz się skończył pobiegłam do szatni. Razem z dziewczynami przebrałyśmy się i pojechałyśmy do hotelu. Chłopaki również wygrali 3:1. Spakowałyśmy się i wyjechałyśmy do Rzeszowa. Chciałyśmy być na drugim meczu Resoviaków. Podróż była długa, ale dobrze się bawiłyśmy w autokarze. Grałyśmy w karty, śpiewałyśmy. Nim się obejrzałyśmy byłyśmy w Rzeszowie. Wzięłam taksówkę i pojechałam do domu. Po cichu weszłam. Usłyszałam śpiew brata i mało brakowała, a wybuchnęłabym śmiechem, jednak powstrzymałam się, wyciągnęłam telefon i udałam się do kuchni skąd dochodził głos Alka. Nieudolnie starał się tańczyć i śpiewać. Wszystko nagrałam. Gdy skończyła się piosenka wyłączyłam nagrywanie i wybuchnęłam śmiechem.

-Inia!- brat podbiegł i zaczął mnie przytulać- Gratuluję finału.

-Dzięki. Ja tobie wygranego meczu. Specjalnie przyjechałyśmy, żeby wam kibicować. Udało nam się ubłagać trenera na wcześniejszy powrót.

-Super. Czekaj- powiedział i wybiegł.

Po chwili wrócił. Miał coś za plecami. Wyciągnął swoją koszulkę i mi podał.

-A ty w czym będziesz grał?- spytałam.

-Dziś w czarnych wychodzimy na boisko. Pasiak jest twój. Wyprany i wysuszony.

-Niech będzie. Założę go.

-No i super- przytulił mnie.

-Alek udusisz mnie- udało mi się powiedzieć. Brat puścił mnie. Gdy zobaczyłam jego uśmiech od razu sama się uśmiechnęłam- Dobra ja idę się rozpakować.

-Czekaj zaniosę ci walizki na górę.

-Dzięki.

Na górze szybko wyciągnęłam z walizki nagrodę MVP i pomachałam nią Alkowi przed nosem.

-No nie! Ty sama jesteś na boisku?

-Sama nie, ale najlepsza- zaśmiałam się- Bierz ze mnie przykład.

-Ja ci dam.

Nim się obejrzałam leżałam na podłodze, a Alek na mnie. Łaskotał mnie, a ja zwijałam się ze śmiechu, jednak nie dawałam za wygraną i starałam się go z siebie zrzucić. Zamiast się bronić też zaczęłam go łaskotać. Powoli tracił siły i teraz to ja leżałam na nim. W końcu przestaliśmy walczyć i wybuchnęliśmy śmiechem.

-Kocham cię braciszku- powiedziałam i pocałowałam go w policzek.

-A ja ciebie siostrzyczko.

Wyszedł, a ja w rozpakowałam się. Zadzwonił mi telefon. Pit.

-Cześć kochanie- przywitałam się słodko.

-Cześć skarbie. Gratuluję moja ty MVP.

-A dziękuję- zaśmiałam się- Ja tobie wygranego meczu.

-Dziękuję. Chciałbym, żebyś ze mną teraz była.

-A gdzie jesteś?- spytałam.

-Pod twoim domem. Z Alkiem musimy mecz obgadać- usłyszałam dzwonek.

Wybiegłam z pokoju. Brat już był przy drzwiach.

-Alek- szepnęłam. Spojrzał na mnie zdziwiony- Mnie tu nie ma.

-Ok- uśmiechnął się.

-Halo, Inia jesteś?- usłyszałam Piotrka w telefonie.

-Jestem, jestem. A jak bardzo byś chciał, żebym była teraz z tobą?

Środkowy siedział w salonie na fotelu, a mój brat poszedł po coś do picia. Zakradłam się za fotel tak, żeby ukochany mnie nie zauważył.

-Najbardziej na świecie.

Pocałowałam go szybko w policzek.

-No to jestem- powiedziałam.

-Inia!- wstał i pocałował mnie- Kiedy wróciłaś?

-A jakieś 20 minut temu.

-Super! Będziesz na meczu. Załóż moją koszulkę- zrobił błagalne oczka.

-Eee- zacięłam się. Z kuchni wyszedł Alek.

-Nie ma szans. Już ubiera moją koszulkę.

-Ale twoje nazwisko ma przez cały sezon na plecach- zrobił naburmuszoną minę- Niech teraz moje ponosi i się przyzwyczai.

-Piotruś na razie nie mam do czego się przyzwyczajać- powiedziałam, ale potraktowali mnie tak, jakbym się nie odezwała.

-Racja- powiedział mój brat- Musi się zacząć przyzwyczajać. Inia możesz ubrać koszulkę Piotrka.

-Super- Nowakowski się ożywił- Przed meczem ci ją dam.

Spojrzałam na nich. Westchnęłam. Z dwoma wieżowcami nie wygram.

-No dobra. To ja was zostawię. Obgadajcie co chcecie.

-O nie- Pit złapał mnie z biodrach, pociągnął tak, że siedziałam mu na kolanach- Chcę się tobą nacieszyć- powiedział i pocałował mnie.

-Ej ja tu jestem- mój brat się włączył.

-Alek weź zobaczy czy cię nie ma w innym pokoju- zwróciłam się do niego.

-Zakochani, zakochani wszędzie- powiedział po białorusku, a ja się zaśmiałam.

-Co on powiedział?- zdziwił się środkowy.

-A czy to ważne?

-Nie- uśmiechnął się i znów mnie pocałował.

Pojechałam z bratem na halę. Wszyscy zawodnicy już byli.

-No Achremowie znów spóźnieni- Igła wyszedł nam naprzeciw.

-Ja nadal nie zapomniałem co zrobiłeś- brat posłał mu groźne spojrzenie, a Krzysiu jakby...skulił się? Matko co on zrobił?

-Alek powiesz mi o co chodzi?

-Szanowny pan Ignaczak z szanownym panem Kosokiem pomogli Bartmanowi wygrać wyścig z tobą.

-Co?!

Oddaję wam rozdział. Proszę komentujcie :)