Rozdział XXIX

          Rozgrzewałam się przed meczem z Kaśką. Pit razem z Alkiem zasiedli na trybunach. Mąż uśmiechnął się do mnie, a ja odwzajemniłam uśmiech. W tym momencie komentatorzy zaczęli podawać meczowe dwunastki.

-Z numerem czwartym Inga Nowakowska- na hali dało się słyszeć szepty- Nie proszę państwa to nie pomyłka. Nasza atakująca Inga Achrem zmieniła stan cywilny. Jak pewnie wszyscy się domyślają jej wybrankiem jest nasz środkowy Piotr Nowakowski!- wszyscy zaczęli bić brawo.

Przyszedł czas na mecz. Grałyśmy z Muszyną. Mimo że wygrałyśmy 3:0 wynik nie odzwierciedlał tego co się działo na boisku. Wszystkie sety były na przewagi. Pierwszy 27:25, drugi 30:28, a trzeci 26:24. Gdy ogłosili, że zostałam MVP uśmiechnęłam się i spojrzałam na brata. Złapał się za głowę i coś marudził pod nosem. Zaśmiałam się i odebrałam nagrodę.

      Czas mijał szybko. Małżeństwo z Pitem nabierało barw. Udało nam się wyjechać do Acapulco, do Meksyku na miesiąc miodowy.

-Kochanie tak się cieszę, że udało nam się wyjechać. Nawet jeśli to tylko tydzień.

-Też się cieszę- pocałowałam go.

Spędziliśmy cudownie czas. Ani przez chwilę nie żałowałam tego ślubu. Po powrocie do Rzeszowa wszystko świetnie się układało. Najbliższy mecz w Lidze Mistrzów Resovia grała z drużyną Aleksa. Bałam się tego spotkania. Ja już nic do niego nie czułam i miałam nadzieję, że on też już zapomniał o mnie. Podczas treningu z siatkarzami zakręciło mi się w głowie. Gdy trener zauważył co się dzieje wziął mnie na rozmowę.

-Inia powiedz czy ty jesteś w ciąży?- spytał prosto z mostu.

-Słucham? Jasne, że nie.

-Proszę, powiedz prawdę. To normalne, że młodzi małżonkowie mają dzieci. Jeśli jesteś w ciąży to cudownie. Z takich genów może urodzić się wspaniały siatkarz lub siatkarka.

Po jego słowach trochę się przeraziłam.

-Trenerze mogę już dzisiaj iść?

-Oczywiście.

Pożegnałam się i przebrałam. Pierwsze co zrobiłam to pojechałam do swojego ginekologa. Nie ufałam testom z apteki. Udało mi się i przyjął mnie mimo że nie byłam umówiona. Wykonał wszystkie badania i po chwili znał już wyniki.

-Gratuluję. Będzie pani mamą- po tych słowach uśmiechnęłam się.

Zadowolona wyszłam z gabinetu. Cieszyłam się, chociaż wiedziałam, że będę musiała zrobić sobie przerwę od grania. Gdy wróciłam do domu Piotrek już tam na mnie czekał.

-Cześć kochanie- pocałował mnie- Gdzie byłaś? Zniknęłaś tak nagle z treningu.

-Byłam u ginekologa na badaniach i mam coś dla ciebie- podałam mu kopertę.

Popatrzył na mnie podejrzliwie i wyją wyniki. Po chwili niespodziewanie wziął mnie na ręce i zaczął się kręcić.

-Pit niedobrze mi- powiedziałam.

-Już cię odstawiam. Kochanie będziemy mieli dziecko- wziął mnie za ręce- Nawet nie wiesz jak się cieszę.

-Ja też- powiedziałam zgodnie z prawdą- Wiesz, że gdyby nie trener to nie zorientowałabym się?

-To o tym chciał z tobą na osobności rozmawiać? Podejrzewał, że możesz być w ciąży?

-Tak i sprawdziło się- pocałowałam Piotrka- Szkoda tylko, że będę musiała zrobić sobie dłuższą przerwę od gry, ale dziecko jest tego warte.

Przyszedł dzień meczu. Do tej pory nie powiedzieliśmy jeszcze nikomu o mojej ciąży. Wszyscy byli ciekawi czemu przerwałam treningi, ale nic nie wyjawiłam. Zdecydowaliśmy z Pitem, że powiemy im przed meczem w szatni. Gdy dotarliśmy na halę mąż wziął mnie za rękę.

-Zdenerwowana?- spytał.

-I to jak- lekko się uśmiechnęłam- Boję się reakcji Alka.

-Ale przecież już na naszym ślubie mówił, że chciałby zostać wujkiem.

-To co mówi, a to co myśli to dwie różne sprawy.

-Spokojnie. Ucieszy się- powiedział i pocałował mnie.

Usłyszeliśmy chrząknięcie. Oderwałam się od środkowego i spojrzałam na osobę, która nam przerwała. Aleks. Może teraz zrozumie, że to koniec? Dziecko połączy mnie z Piotrkiem na zawsze. Środkowy wziął mnie za rękę i poszliśmy do szatni. Byli już tam wszyscy Resoviacy.

-Chłopaki mam dla was ogłoszenie parafialne- zaczął.

-No nie źle się zaczyna- Igła już pojawił się koło nas.

-Chcielibyśmy wam wszystko wyjaśnić, a dokładniej rezygnację Ini z treningów- oczy wszystkich były skierowane na nas. Czekali na ciąg dalszy- Ja i Inia będziemy mieli dziecko.

Takiego wybuchu jeszcze nie widziałam. Zaczęli niemalże skakać po Piotrku, ale na mnie uważali. Niechcący popchnęli Pita na drzwi tak, że się otworzyły, a on wylądował przed drużyną Aleksa. Wszyscy się na nim położyli, a ja z boku obserwowałam te wygłupy i miny zawodników, którzy nie wiedzieli co się dzieje. Atanasijević stał metr ode mnie. Spojrzałam na niego, a on na mnie. W tym momencie podszedł do mnie Grzesiek.

-Gratuluję wam- powiedział- Będzie mały Nowakowski- położył mi rękę na brzuchu.

Spojrzałam na atakującego. Był w szoku. Widziałam w jego oczach smutek, żal, rozgoryczenie i ...łzy?

No cóż dzieje się. Dziś rozdział dość wcześnie. Komentujcie ;)