Rozdział XXXIV

        Siedziałam w samolocie. Wracałam do Polski, do męża. Wiedziałam, że to jest moje życie, że muszę zapomnieć o Aleksie. Jestem żoną i będę matką. Nie mogę popełniać żadnych głupot. Gdy dotarłam na miejsce zaczęłam szukać go wśród tłumu co nie było trudne. Podbiegł do mnie, przytulił tak, że wisiałam w powietrzu i zakręcił. Gdy w końcu postawił mnie za ziemi wpił się w moje usta.

-Kochanie nawet nie wiem jak się o ciebie martwiłem- spojrzał mi w oczy- Nic ci nie zrobił?

-Nie. Wszystko w porządku.

-A jak dziecko?

-Też dobrze. Lekarz powiedział, że ciąża nie jest zagrożona, ale muszę się oszczędzać i zdrowo odżywiać.

-Już ja o to zadbam.

Objął mnie ramieniem i poszliśmy do samochodu. W drodze opowiedziałam mu cały przebieg zdarzeń. Pominęłam to, że Aleks mnie pocałował, bo bałam się reakcji Piotrka. Gdy dotarliśmy do domu usiadłam na kanapie. Środkowy zajął miejsce obok mnie.

-Piotrek mogę zadać ci pytanie?

-Pytaj o co chcesz.

-Dlaczego ty mnie tak kochasz?- spojrzałam mu w oczy.

-Nie wiem- zaśmiał się- Nie kocham cię za coś. Kocham cię za nic. Nie musisz nic robić, a i tak cię kocham.

-Bezwarunkowo- szepnęłam.

-Tak, a czemu pytasz?

-A chciałam wiedzieć- uśmiechnęłam się lekko- Pit zapomnieliśmy o Kosie i Igle.

-A co z nimi?- zdziwił się.

-No mieliśmy im się odpłacić za ten numer z wyścigiem.

-Faktycznie ożywił się- Masz jakiś pomysł?

-Jeden, ale będzie trzeba na to chwilę poczekać.

-Zamieniam się w słuch- uśmiechnął się.

Zaczęłam mu wszystko tłumaczyć. Gdy skończyłam Nowakowski wybuchnął śmiechem.

-Aż mi trochę żal Grześka i Krzyśka, ale chce zobaczyć ich miny. Miałaś głowę- pocałował mnie w czoło.

-No jakoś samo przyszło. Odechce im się takich numerów.

-No na pewno.

Aleks:

           Od razu ze szpitala pojechałem do Kurka. Byłem zdeterminowany, żeby odebrać od niego Ingę. Gdy dotarłem na miejsce dzwoniłem wiele razy, ale nikt nie otwierał.

-Czego tu chcesz?

Za mną stał przyjmujący.

-Bartek proszę daj mi pogadać z Ingą, zabrać ją do siebie.

-Tobie zupełnie odbiło?! Inia jest żoną Piotrka mojego przyjaciela. W życiu bym mu czegoś takiego nie zrobił.

-To daj mi chociaż z nią porozmawiać.

-Nie!

-Ale dlaczego?

-Bo jej u mnie nie ma- uśmiechnął się.

-Ale gdzie jest?

-Właśnie wracam z lotniska. Wsadziłem ją w samolot do Polski. Wróciła do męża. A teraz sorry, ale muszę wziąć torbę i jechać na trening.

Wyminął mnie i wszedł do mieszkania.

Alek:

         Jechałem do Pita. Musiałem zobaczyć Ingę. Byłem wściekły na Aleksa za to co zrobił. Jak mógł ją porwać?! Kretyn jeden. Zadzwoniłem dzwonkiem.

-Cześć braciszku- otworzyła mi siostra.

-Boże Inga- przytuliłem ją- Wiesz jak się o ciebie martwiłem?- zacząłem gadać po rusku.

Weszliśmy do mieszkania i usiedliśmy na kanapie.

-Mów co się wydarzyło tylko prawdę- zastrzegłem nadal mówiąc w ojczystym języku- Pit i tak nas nie zrozumie- wskazałem na szwagra.

-Alek, ale co ja mam ci powiedzieć- również gadała po rusku- Porwał mnie chciałam uciec, źle się poczułam i wylądowałam w szpitalu.

-Nie tknął cię?- chciałem się upewnić.

-Nie możecie mówić po polsku?- denerwował się środkowy.

-Pocałował mnie- spuściła głowę.

-Co?! Inia, ale jak kiedy?

-W szpitalu, ale nie gadajmy o tym.

-No dobra.

-Ej no proszę was- Nowakowski już się niecierpliwił.

-Trzeba się uczyć języków- zaśmiałem się już po polsku.

-Chyba będę musiał, bo nie chcę znów nic z waszej rozmowy nie rozumieć. Alek słuchaj Inia wymyśliła jak ukarać Kose i Igłę za ten numer z wyścigiem.

-O dawaj- ożywiłem się.

-No więc będzie trzeba na to chwilkę poczekać, ale myślę, że będzie warto- środkowy uśmiechnął się.

-Ale co chcecie zrobić?

Popatrzyli na siebie i się uśmiechnęli. 

Kochani jesteście niesamowici. To teraz kolejne 5 komentarzy ;)

PS: Rozdział miał być jutro, ale koleżanka bardzo chciała dziś, więc dodaje. Mam nadzieję, że nie maci mi tego za złe ;)