Rozdział XXXVII

        Spojrzałem Ini w oczy. Chciałem wiedzieć wszystko co powiedziała jej Olka. Ta dziewczyna psuła mi małżeństwo, a ja nie mogłem na to pozwolić, nie kiedy wszystko się układało i spodziewaliśmy się dziecka. Inga nie mogła się denerwować, musiałem ją chronić.

-Mówiła, że mnie z nią zdradziłeś- szepnęła- I, że jest z tobą w ciąży.

-Inia- wziąłem ją na kolana i pocałowałem- Kocham cię. Nigdy bym ci czegoś takiego nie zrobił.

-Wiem. Wybacz, że w ciebie zwątpiłam.

-Nie mam czego ci wybaczać- pogłaskałem ją po policzku- Miałaś prawo się zdenerwować, ale teraz już wiesz, że ona kłamie.

-Tylko po co? Co chce tym osiągnąć?

-Chce, żebyśmy się rozwiedli i gdyby nie Alek złożyłabyś pozew.

-Piotrek co ona ci mówiła dziś przed treningiem?

-Chciała do mnie wrócić.

-Dlaczego się kiedyś rozstaliście?

-To dość długa historia, ale kończy się tym, że mnie zdradziła.

-Opowiedz.

-No dobra- wziąłem głęboki oddech- Olkę poznałem jeszcze w Częstochowie. Chodziliśmy razem do szkoły, przysiadała się do mnie na lekcjach, podchodziła na przerwach. Lubiłem ją, nawet bardzo, ale w sumie nic do niej nie czułem. Dopiero po roku na zabawie szkolnej zdałem sobie sprawę, że mi się podoba. Wcześniej traktowałem ją jak przyjaciółkę, ale gdy zobaczyłem, że z kimś tańczy wkurzyłem się. Po zabawie zaproponowałem, że ją odprowadzę, a pod domem pocałowałem ją i zostaliśmy parą. Wszystko robiliśmy razem, ale po jakimś czasie zaczęło się psuć. Przez treningi i mecze miałem dla niej mniej czasu i często się o to kłóciliśmy. Raz odwołali nam trening. Uznałem, że spędzę z Olką trochę więcej czasu dzięki temu, ale jak do niej przyjechałem to miała już towarzystwo.

-Kochanie- pocałowała mnie.

-Nie martw się o mnie. Niczego nie żałuję. Dzięki temu przeniosłem się do Rzeszowa i poznałem ciebie, a już niedługo zostaniemy rodzicami- uśmiechnąłem się.

-Myślisz, że będzie to chłopiec czy dziewczynka?- spytała.

-Nie ważne. Grunt, żeby było zdrowe.

-Ale nad imionami moglibyśmy pomyśleć- zasugerowała.

-Masz jakieś pomysły?

-Dla dziewczynki mam. Co powiesz na Elizę?

-Jestem za, a na drugie?

-Ty wybierz.

-Może ….-zaciąłem się. Nie miałem pomysły- Kinga- strzeliłem.

-Kinga?

-No ty jesteś Inga to niech ona będzie Kinga. Tak podobnie.

-Ale masz pomysły- pocałowała mnie- Podoba mi się. A dla chłopca?

-Może Kuba, Patryk, Arek- wyliczałem.

-Zastopuj. Nie miałeś wymieniać imion tylko znaleźć jakieś dla swojego syna. Które ci się najbardziej podoba?

-Hmm. A może Bartek?

-Ale Bartosz czy Bartłomiej?

-Bartosz.

-Po Kurku?- zaśmiała się.

-Ej pomógł cię sprowadzić z Włoch i jest moim przyjacielem. Zawsze mamy razem pokój na zgrupowaniach.

-Dobra. Zgadzam się. Podoba mi się. A na drugie?

-Ty wybierz.

-Może Kamil?

-No idealnie- zaśmiałem się- Teraz czekać tylko na poród, bo chrzestnym zostanie Alek, a chrzestną Ola.

Uśmiechnęła się i pocałowała mnie.

Inga:

      Następnego dnia Piotrek pojechał na trening, a ja wyszłam na zakupy. Chciałam zrobić romantyczną kolację. Gdy kupiłam wszystko i wracałam do domu zobaczyłam Aleksa rozmawiającego z Olką. Zaczęłam podejrzewać, że współpracują ze sobą. Wzięłam głęboki oddech i podeszłam do nich. Atakujący chciał mnie przytulić, ale go odepchnęłam.

-Można wiedzieć co wy tu robicie?

-Ja przyszłam przekonać się czy już zostawiłaś Piotrka. W końcu moje dziecko musi mieć ojca- położyła sobie rękę na brzuchu.

-Tak? A w którym jesteś miesiącu?

-W pierwszym.

-Szybko się zorientowałaś, że jesteś w ciąży. Mam dla ciebie wiadomość. Ja jestem w drugim i moje dziecko też potrzebuje ojca- uśmiechnęłam się.

-Ale...- spojrzała na Aleksa- Nie mówiłeś, że spodziewa się dziecka!

-To ty za tym stoisz?!- zdenerwowałam się.

-Inia wysłuchaj mnie- złożył błagalnie ręce- Ja już nie wiedziałem co mam robić.

-I dlatego wymyśliłeś coś takiego?! Jak ją namówiłeś?!

-Możemy spokojnie porozmawiać?- spytała.

-No dobra.

Poszłyśmy do mieszkania zostawiając Aleksa samego. Chciałam, żeby mi to wszystko wyjaśniła. Położyłam w kuchni zakupy i usiadłyśmy w salonie.

-Słucham- powiedziałam- Wyjaśnij mi to wszystko, bo nic z tego nie rozumiem.

-To wszystko przez Aleksa. Znalazł mnie i prosił o pomoc.

-Ale skąd wy się znacie?

-Nie znamy. To znaczy teraz już tak. Chciał, żebym wróciła do Piotrka, żebym rozbiła wasze małżeństwo.

-Powiedział czemu?

-Mówił, że do siebie nie pasujecie, że nie jesteście szczęśliwi i go zdradzasz, a on o tym nie wiem.

-Czemu mi to tłumaczysz skoro myślałaś, że go zdradzam?

-Bo jesteś w ciąży. Nie powiedział mi tego i dało mi to do myślenia. Zresztą, gdybyś go nie chciała i zdradzała wykorzystałabyś to, że mówiłam, że on cię zdradza i złożyłabyś pozew o rozwód.

-Ja się go nigdy nie pozbędę- złapałam się na głowę.

-Powiedz czemu on chce zepsuć twoje małżeństwo?

Nie wiem czemu, ale zaufałam jej i opowiedziałam całą historię.

-Trzeba coś zrobić, żeby przestał zatruwać wam życie. Nie rozumiem go. Przecież jesteście po ślubie i będziecie mieli dziecko. On nie ma już szans. Czy ma?

-Nie ma.

W tym momencie usłyszałam otwieranie drzwi. Ola wstrzymała oddech.

-Cześć kochanie- zawołał Piotrek.

Gdy wszedł do salonu mocno się zdziwił. Widziałam jak wzbiera w nim złość.

-Co ona tu robi? Co znowu ci nagadała?

-Piotrek wszystko w porządku- podeszłam do niego i położyłam ręce na policzkach- Przyznała, że kłamała i wszystko mi wytłumaczyła.

-Czyli co?

Spojrzałam na nią. Kiwnęła głową na znak, że wszystko mu powtórzy. Usiedliśmy, a środkowy z niedowierzaniem jej słuchał.

-Czy on ma nie po kolei w głowie?

Mimo tego, że było mało czasu udało wam się. Oto rozdział. 10 komentarzy=nowy rozdział. A ja lecę się na komers szykować. Rozdział troszkę dłuższy, bo tak chcieliście, ale wydaje mi się, że wrócę do poprzedniej długości.