Rozdział XXXV

        Nadal nic nie mówiąc patrzyłam na Piotrka i się uśmiechałam. Alka zaczęło już to denerwować. Dopytywał się, a my nie wyjawialiśmy mu nic.

-Jak nie to nie. Foch.

-No już braciszku- zaśmiałam się- Chcemy zaaranżować taką sytuację, w której będę w pokoju zamknięta z Kosą i Igła.

-I co to da?

-Mówiliśmy ci, że będzie trzeba na to trochę poczekać nie?- włączył się Pit- No więc zrobimy to jak Inia będzie w dziewiątym miesiącu ciąży.

-Czekaj, czekaj- uśmiechnął się- Chcecie ich wrobić, że niby zaczniesz rodzić, a nie będziecie mogli wyjść?

-Dokładnie- powiedziałam równo z mężem.

-Oj już chciałbym zobaczyć ich panikę, gdy będę myśleć, że muszą odebrać poród- zaczęliśmy się śmiać- Macie racje warto będzie czekać. A oni myśleli, że zapomnieliśmy.

-Serio?- spytałam.

-No słyszałem ostatnio jak rozmawiali. Mówili, że chyba im się upiecze, bo teraz już zapomnieliśmy o tym małym incydencie.

-Oj to mocno się zdziwią szczególnie, że jeszcze chwilę sobie poczekają. Tylko będzie trzeba wtajemniczyć resztę zespołu- zastrzegłam.

-A to po co?- zdziwił się mój brat.

-Bo pomyśleliśmy, że zamkniemy ich w szatni- pośpieszył z wyjaśnieniami środkowy- A wtedy reszta zespołu musi wiedzieć, że trzeba z niej szybko wyjść.

-Myślę, że nie powinno być z tym problemu. Oni też chętnie zobaczą to przedstawienie- zaśmiałam się.

Pit:

         Następnego dnia pojechałem na trening. Przed halą spotkałem moją byłą dziewczynę- Olę. Zdziwiłem się na jej widok. Podeszła do mnie i lekko się uśmiechnęła.

-Cześć Piotrek- zaczęła.

-Cześć, ale co ty tutaj robisz?

-Przyszłam, bo chciałam cię zobaczyć.

-Co?- nic z tego nie rozumiałam, przecież zerwaliśmy dwa lata temu- Żartujesz sobie?

-Nie. Przez ten czas od naszego rozstania dużo myślałam i chciałabym do ciebie wrócić. Wiem, że masz żonę, ale może nadal mnie kochasz?

Myślałem, że sobie żartuję, że dziś pierwszy kwietnia, ale ona mówiła śmiertelnie poważnie.

-Oszalałaś? Mam żonę i to powinno dać ci do myślenia. Kocham Inie i nie mam zamiaru jej zostawiać.

-Zastanów się. Było nam kiedyś dobrze.

-Było dopóki mnie nie zdradziłaś.

Po tych słowach poszedłem do szatni. Kosa z Alkiem od razu zauważyli, że coś jest nie tak. Gdy zostaliśmy sami w szatni zaczęło się przesłuchanie.

-No gadaj co się dzieje?- Grzesiek usiadł obok mnie.

-Olka wróciła.

-Ty sobie chyba żartujesz?- wkurzył się- Ma dziewczyna wyczucie. Chciała do ciebie wrócić?

-Niestety.

-Co?- Alek zerwał się- Ona nie wie, że masz żonę?

-No właśnie wie.

-To co ona sobie myślała? Że zostawisz dla niej żonę w ciąży?- Achrem dalej nie mógł w to uwierzyć. Rozumiałem go w końcu chciała, żebym się rozwiódł z jego siostrą.

-Nie wiem co sobie myślała, ale nie mam zamiaru więcej z nią rozmawiać, a teraz chodźmy na trening, bo się trener wkurzy.

Trening przebiegał dość spokojnie. Gdy trener podzielił nas na drużyny na salę weszła Inga. Uśmiechnięty podbiegłem do niej i pocałowałem.

-Kochanie, ale miła niespodzianka.

-Chciałam ci dopingować na treningu.

-A mi?- koło nas zjawił się Alek.

-Tobie też braciszku- przytuliła go.

-Ej też chcę- pojawił się koło nas Igła i przytulił do Ingi.

Zaśmiała się tylko. Usiadła na trybunach i oglądała mecz. Moja drużyna wygrała. Zadowolony podbiegłem do żony.

-Przebiorę się i jedziemy do domu- zakomunikowałem.

-Ok- uśmiechnęła się- Zaczekał na zewnątrz.

Szybko poszedłem do szatni i się przebrałem. Po chwili już wychodziłem z hali. Zobaczyłem zapłakaną Inię. Podbiegłem do niej.

-Kochanie co jest?- chciałem ją przytulić, ale mnie odtrąciła.

-Nie nazywaj mnie tak. Chcę rozwodu!

No jest kolejny. Podnosimy poprzeczkę 10 komentarzy = nowy rozdział.