Rozdział XLIII

        Leżałam na łóżku, a lekarz robił mi USG. Obserwowałam jego reakcje. Był bardzo zdziwiony. Popatrzył na mnie i lekko się uśmiechnął.

-Pani Ingo- zaczął- Widać tu dokładnie powiększoną macicę i płód. Miała pani nosa. Nie poroniła pani, a to nocne krwawienie to musiały być ostatki po poprzednim. Myślę, że do jutra panią zatrzymamy, a później może pani już opuścić szpital.

Poczułam szczęście i ulgę. Nadal byłam w ciąży. Gdy leżałam już w sali przyszedł Alek. Usiadł obok, wziął mnie za rękę i uśmiechnął się.

-Przepraszam, że ci nie wierzyłem. Wybaczysz mi?

-Pod jednym warunkiem.

-Zrobię wszystko co chcesz.

-Nigdy więcej nie wolno ci mi nie wierzyć.

-Obiecuję- uśmiechnął się jeszcze szerzej, chociaż wydawało się to niemożliwe- Tylko mamy jeszcze jeden problem.

-Jaki?- nie rozumiałam.

-Ja … powiedziałem Pitowi, że poroniłaś.

-Co zrobiłeś?!

-Nie denerwuj się. Odkręcę to jak wrócimy do Polski.

-O nie. Ja to odkręcę. Masz dla mnie ciuchy?

-Jasne wszystko jest- pokazał na torbę.

-Przed wyjazdem chcę iść na grób mamy. Nie miałam jak być na pogrzebie, bo leżałam w szpitalu.

-Jasne. Pójdę z tobą.

-Nie. Chcę iść sama. Proszę pozwól mi.

-No dobra.

Następnego dnia wróciłam do domu, Alek wsadził wszystkie torby do samochodu. Podeszłam do taty i go przytuliłam. Teraz został sam i było mi z tego powodu źle, ale musiałam wrócić do Piotrka i wszystko mu wyjaśnić.

-Tato jakby coś się działo to dzwoń- powiedziałam.

-Kochanie teraz ty jesteś najważniejsza. Wracaj do męża i dbaj o siebie, a później przyjedź do mnie z wnukiem.

-Przyjadę- uśmiechnęłam się.

Brat otworzył mi drzwi do auta, wsiadłam i pojechaliśmy na cmentarz. Alek posłusznie został w aucie, a ja poszłam z kwiatami na grób matki. Zdziwiłam się, gdy tam kogoś dostrzegłam, a jeszcze bardziej, gdy zorientowałam się kto to jest. Podeszłam tak, żeby mnie nie zauważył.

-Co ty tu robisz?- spytałam.

Zerwał się i popatrzył na mnie przerażony. Miał łzy w oczach. Nic z tego nie rozumiałam.

-Inia. Myślałem, że już wyjechałaś.

-Zadałam co pytanie. Co tu robisz?

-To wszystko moja wina- szepnął- To ja potrąciłem twoją mamę.

Pit:

         Na początku nie dowierzałem, że to się stało. Troszczyłem się o Inię, o jej psychikę po tym, chociaż sam w to nie wierzyłem. Dopiero, gdy Alek się rozłączył wybuchnąłem płaczem. Łzy lały się po moich policzkach strumieniami. Ktoś zadzwonił do drzwi. Niechętnie wstałem i otworzyłem. Był to Grzesiek.

-Pit co się stało?- przejął się.

-Inia poroniła.

-Co?- nie dowierzał.

Poszliśmy do salonu i usiedliśmy na kanapie. Długo się nie odzywaliśmy. W końcu Kosok nie wytrzymał.

-Ale jak? Co się stało?

-Jej mama umarła. Inga bardzo się zdenerwowała i … i … - nie umiałem dokończyć.

-Nie musisz kończyć. Nawet nie wiesz jak mi przykro. A co z Inią? Jak to przyjęła?

-Nie wiem- w tym momencie zadzwonił mi telefon. Alek- Co z nią?

-Wypiera tą wiadomość. Cały czas powtarza, że jest w ciąży, że nie mogła poronić. Lekarze starają się ją namówić na zabieg, bo inaczej może wdać się zakażenie, ale nie zgadza się. Boję się o jej zdrowie. Najgorsze, że ma poparcie Oli i w takim wypadku nie wyperswaduję jej tego.

-To co zamierzasz zrobić?

-Nic. Nic nie mogę. Będzie leżała w szpitalu przez jakiś czas pod ciągłą obserwacją. Jeśli coś złego by się stało to od razu lekarze się nią zajmą. Muszę kończyć. Będę cię informował.

-Dzięki. Cześć.

Kosa spojrzał na mnie wymownie. Westchnąłem i wszystko mu opowiedziałem. Uważnie słuchał. Gdy skończyłem mówić chwilę milczał. W końcu się odezwał.

-Piotrek nie wiem czy to cię pocieszy, ale Inia twardo stąpa po ziemi. Jeśli coś robi to jest to przemyślane, a przynajmniej tak mi się wydaje. Ja jej wierzę- zakończył.

-Ale to niemożliwe. Lekarze powiedzieli, że poroniła.

-Ile znasz przypadków, że lekarze postawili złą diagnozę? Bo ja dużo i myślę, że to może być taka sytuacja.

-Nawet nie wiesz jak chcę w to wierzyć.

Chwilę jeszcze pogadaliśmy, a potem Grzesiek wyszedł. Następne dni mijały mi w ciągłym napięciu. Alek nie dzwonił, a gdy ja dzwoniłem nie odbierał. Nie miałem pojęcia co się dzieje z moją żoną i to strasznie mnie denerwowało. Achrema nie było na dwóch meczach na szczęście oba wygraliśmy, ale nie mieliśmy pojęcia kiedy wróci.

Aleks:

         Zastanawiałem się co się dzieje z Alkiem i Ingą. On już drugi mecz opuścił, a jej na trybunach też nie widziałem. Komentatorzy mówili, że z powodów rodzinnych musieli wrócić na Białoruś, jednak nie podawali dokładnego powodu. Przeglądałem internet w poszukiwaniu jakiejś informacji. Natrafiłem na portal plotkarski. Nie wierzyłem takim stronom, ale uznałem, że przeczytam artykuł. Czy to koniec marzeń o rodzinie? Trochę mnie ten tytuł zdziwił. Może rozwodzą się z Pitem? Tliła się we mnie nadzieja.

      Przyjmujący Asseco Resovii Rzeszów Alek Achrem i żona Piotra Nowakowskiego Inga Achrem Nowakowska wyjechali na Białoruś do matki, która uległa wypadkowi. Jednak nie udało się jej uratować i zmarła w szpitalu. To wydarzenie odbiły się bardzo źle na ciężarnej siatkarce. Wylądowała ona w szpitalu i nie jest wiadomo czy nie straciła dziecka. Trzymamy kciuki, żeby wszystko było w porządku.

      Po przeczytaniu tego zamarłem. Bałem się o nią. Nie chciałem, żeby poroniła, mimo że wolałbym być ojcem tego dziecka. Wziąłem telefon i zadzwoniłem do niej, ale nie odbierała. Nie poddawałem się i nadal wybierałem jej numer. W końcu zaczęła odrzucać połączenia i zrezygnowałem. Zacząłem dalej szperać po necie i natrafiłem na jeszcze jeden artykuł. Na dziecko trzeba będzie jeszcze chwilę poczekać.

       Z nieoficjalnych źródeł dotarła do nas przykra wiadomość. Inga Nowakowska po wiadomości o śmierci matki załamała się i straciła dziecko. Czy podniesie się po tym i szybko wróci na parkiet? Tego jej życzymy tak samo jak zajścia w ciążę i urodzenia zdrowego bobasa. Miejmy nadzieję, że nie odbije się to na niej i Piotrze Nowakowskim, środkowym Asseco Resovii Rzeszów.

Czyli jednak poroniła. A może to ten serwis wymyśla takie pierdoły? Jednak w każdej plotce jest cień prawdy.

Rozdział wam oddaję. Przepraszam, że was zaniedbuję, ale jeszcze z tydzień będę musiała, bo koniec roku, wyciąganie ocen. Mam nadzieję, że rozumiecie. Komentujcie :)